Κάθε χρόνο, στις 27 Μαρτίου, γιορτάζει το θέατρο, η μοναδική ζωντανή τέχνη.
Η γιορτή καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ).
Για να γιορτάσουμε, λοιπόν, τη σημερινή ημέρα, εμείς, η ομάδα του We Love Theater, ρωτήσαμε τους καθ’ ύλην αρμόδιους, τους ηθοποιούς που έχουν "φιλοξενηθεί" κατά καιρούς στο We Love Theater, να μας μιλήσουν για το ίδιο το θέατρο.
Νίκη Βακάλη {"Ο Κουρέας της Σεβίλλης" / 2021-2022}
Το θέατρο για μένα είναι οξυγόνο. Είναι ανάσα απ’ την πραγματικότητα. Το θέατρο είναι συνάντηση με ανθρώπους, με ένα κείμενο, με τη σκηνή, με τον εαυτό σου. Το θέατρο είναι καύλα, είναι το σταμάτημα του χρόνου, είναι η τέχνη του τώρα. Του εδώ και τώρα. Αυτό το τώρα που κουβαλά όλο το πριν και όλο το άγνωστο του μετά. Είναι έξαψη, μέθεξη, επανάσταση, επικοινωνία, είναι συγκίνηση, είναι συνωμοσία, είναι το πιο αληθινό ψέμα του κόσμου. Το θέατρο είναι ιεροτελεστία, είναι μαγεία, είναι η είσοδος και η έξοδος, είναι το γέμισμα και το κενό μαζί. Είναι ηλεκτρισμός. Είναι σύννεφο, αέρας, φωτιά, νερό, ήλιος, θάλασσα, είναι τα καλοκαίρια που έζησα κι όσα δεν έχω ζήσει ακόμα.
Είναι το πρώτο φιλί, το αντίο στην αποβάθρα του πλοίου, στο τζάμι του λεωφορείου, στον κισέ του αεροδρομίου.
Είναι λουλούδια ανθισμένα, είναι ποίηση, είναι γροθιά στο στομάχι, είναι το πάρτυ που δεν θυμάσαι τίποτα, είναι τζούρα από τσιγάρο, είναι νερό από πηγή, είναι σύγκρουση υπαρξιακή, μεταφυσική. Το θέατρο είναι αναντικατάστατο ναρκωτικό, είναι η πιο δυνατή μαστούρα, είναι εκείνο το όνειρο που σε κάνει να ξυπνάς και να έχεις ένα χαμόγελο καρφωμένο στο πρόσωπό σου. Είναι το κερί που έμεινε αναμμένο όταν όλοι πήγαν για ύπνο. Είναι μπρούσκο κρασί, είναι μουσική που γράφτηκε πολύ παλιά, είναι ζωγραφιά, είναι πίνακας, είναι ό,τι πιο άμεσο στον επίγειο παράδεισο, είναι κόλαση που σε λυτρώνει, είναι ό,τι ήσουν, είσαι και μπορείς εν δυνάμη να γίνεις. Είναι δέντρο ευλύγιστο που άντεξε στη θύελλα, είναι ένας τόπος που μπορείς θαρραλέα να φωνάξεις όποια αλήθεια σου καταπιέζει την ψυχή. Είναι ξαλάφρωμα, γαλήνη, μπέρδεμα, αμφισβήτηση. Το θέατρο είναι όσα σε κάνουν να ευφραίνεσαι τους χειμερινούς μήνες και ό,τι σε αναστατώνει τους καλοκαιρινούς. Είναι οι τέσσερις εποχές του Βιβάλντι. Είναι το παράθυρο για να δεις τη ζωή πιο μέσα, με τα μάτια της καρδιάς, αν έχεις το θάρρος. Το θέατρο είναι εκεί κι εγώ η ίδια θα φροντίσω να ‘ναι πάντα εκεί για όλους όσους ψάχνουν το μπαχάρι της ζωής.
Γιάννης Φραγκίσκος {"Εκ του πατρός γεννηθέντα" / 2023-2024}
Για μένα το θέατρο σημαίνει έρωτας, είναι ένα μέσο με το οποίο μπορώ να εκφράζομαι ακόμα κι όταν δε μιλάω... Αυτή η επικοινωνία με το κοινό είναι κάτι μαγικό. Να βλέπεις ανθρώπους να γελάνε με την καρδιά τους, τι πιο όμορφο; Το θέατρο είναι ένας τρόπος διασκέδασης. Πώς πηγαίνουμε σινεμά, μπόουλινγκ, για ποτό... Έτσι ακριβώς είναι και το θέατρο... Σίγουρα βλέποντας μια παράσταση κάτι παίρνεις... Προβληματίζεσαι, χαμογελάς, σκέφτεσαι, γίνεσαι πιο αισιόδοξος! Θέατρο = ψυχοθεραπεία!
Ανθή Σαββάκη {"42497" / 2022-2023}
Το θέατρο είναι αδιαμφισβήτητα θεμελιώδες συστατικό κάθε δημοκρατικής κοινωνίας. Είναι μια μορφή τέχνης απίστευτα ζωντανή και τρομερά θνητή ταυτόχρονα. Προσωπικά, είναι μέρος της ταυτότητάς μου. Είναι, για μένα, όχι μόνο ένα μέσον έκφρασης αλλά και ένα εργαλείο κατανόησης της ανθρώπινης φύσης και της πραγματικότητας. Εύχομαι σε όλους, να τολμούν να πηγαίνουν στο θέατρο. Θέλει αρετή και τόλμη...
Αλίκη Στενού {"Vita nova" / 2023}
Το θέατρο για μένα είναι ένας χώρος έκφρασης στον οποίο νιώθω οικεία και ελεύθερη. Είναι ένας τόπος στον οποίο μπορούν να συντελεστούν γεγονότα με τρόπο που ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια της καθημερινότητας. Στη σκηνή, για παράδειγμα, μπορεί ένας άνθρωπος να δοθεί ολοκληρωτικά και απενοχοποιημένα σε ένα συναίσθημα που τον κατακλύζει ή σε μια σκέψη που τον κυριεύει, χωρίς να φοβάται ότι θα κριθεί. Ένας έρωτας ή ένας θρήνος π.χ. μπορεί να βιωθεί απόλυτα, μπορεί να μεγεθυνθεί ή και απλώς να εκφραστεί στο πραγματικό του μέγεθος, που όμως κοινωνικά το μέγεθος αυτό μοιάζει απαγορευτικό. Το θέατρο μπορεί να απαλύνει την ανθρώπινη ψυχή, μπορεί να καλλιεργήσει το έδαφος για δύσκολες συζητήσεις, να μειώσει το αίσθημα της μοναξιάς, να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά. Για μένα το θέατρο αποτελεί επίσης ευκαιρία αναμέτρησης με τη θνητότητά μας, ένα χώρο στον οποίο μπορούμε ανοιχτά να αναρωτηθούμε για όλα όσα δεν γνωρίζουμε και ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ.
Βαγγέλης Ζάπας {"Το αγόρι με τις δύο καρδιές" / 2023-2024}
Το θέατρο είναι τρόπος ζωής. Είναι μία συνεχής αναζήτηση στο να εντοπίσεις, να αναγνωρίσεις, να συλλέξεις τα ρινίσματα της κοινωνίας και να δημιουργήσεις ένα ψηφιδωτό που θα παρουσιάσει το αποτύπωμά της με σκοπό να την οδηγήσει στην εξέλιξή της. Αυτό το ψηφιδωτό μετασχηματίζεται, εξελίσσεται και μαζί του εξελισσόμαστε και οι ίδιοι οι κοινωνοί του.
Γιώργος Ψυχογιός {"Το αγόρι με τις δύο καρδιές" / 2023-2024}
Η τέχνη του θεάτρου είναι η μόνη ζωντανή αληθινή σχέση με τον θεατή σε παρόντα χρόνο που απαιτεί την συμμετοχή και ανταλλαγή αισθημάτων και αισθήσεων που ακόμη και σε ζοφερούς καιρούς κρατάει την ελπίδα άσβεστη στις καρδιές μας!
Αθηνά Μουστάκα {"Ο Μισάνθρωπος"/ 2022-2024}
Θέατρο είναι ένας τρόπος να ζήσω πολλές ζωές που αλλιώς δεν θα μπορούσα να ζήσω. Οι διαφορετικοί ρόλοι που υποδύομαι μου δίνουν τη δυνατότητα να καταλάβω καλύτερα την ανθρώπινη φύση και φυσικά και τον εαυτό μου. Οι άνθρωποι δεν είμαστε άσπρο μαύρο και μέσα από τους ρόλους βλέπω τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης. Αλλά, αν από τη μια πρέπει να μπω στη ψυχή και στο μυαλό των ηρώων που ενσαρκώνω στη σκηνή, από την άλλη είναι εξ ίσου σημαντικό να κατανοήσω την εποχή και τα διαφορετικά ιστορικά και κοινωνικά περιβάλλοντα όπου διαδραματίζονται τα διάφορα γεγονότα και που ζουν οι ήρωες ενός έργου. Έτσι βλέπω πόσο αυτοί οι δύο παράγοντες καθορίζουν τις ζωές μας και τους τρόπους συμπεριφοράς μας. Φυσικά με το να έρχεσαι σε επαφή με κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας, αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να δεις και να καταλάβεις, πώς οι μεγάλοι συγγραφείς προσεγγίζουν διαχρονικά ζητήματα που αφορούν την ανθρωπότητα.
Το σημαντικότερο όμως είναι πως όλα αυτά, ενώ τα ζεις πάνω στη σκηνή, πρέπει να καταφέρεις να κάνεις και το κοινό να ζήσει και αυτό μαζί σου αυτά τα συναισθήματα και τις καταστάσεις. Αν καταφέρεις αυτή την επικοινωνία, την επαφή, τη μυσταγωγία με τους θεατές, για μένα αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή.
Στα αλήθεια είναι όλα αυτά μα και κάτι παραπάνω… Το θέατρο είναι η αποδοχή. Η χαρά πως είσαι καλός σε κάτι που αγαπάς, είναι το μοίρασμα μιας συνωμοσίας με τους συμπαίκτες, εκείνο το κλείσιμο του ματιού με τον συμπαίχτη που σηματοδοτεί αυτό το "τα καταφέραμε" ή και όχι. Είναι αυτή η γλυκιά στιγμή που όσο κουρασμένος κι αν είσαι δε σε νοιάζει. Το θέατρο είναι οι κουΐντες. Εκεί που κάθε φορά όλο και κάποιος αγαπημένος βρίσκεται να περιμένει.
Η ζωή τροφοδοτεί το θέατρο. Και το θέατρο καταπίνει τη ζωή για να μας τη δείξει αλλιώς. Δηλαδή όπως πραγματικά είναι.
Χρήστος Διαμαντούδης {"Το αγόρι με τις δύο καρδιές" - 2023/2024}
Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω ακριβώς με μια πρόταση ή μια παράγραφο τι είναι το θέατρο για εμένα. Γι’ αυτό θα χρησιμοποιήσω σκόρπιες λέξεις. Ελευθερία, φαντασία, δύναμη, έμπνευση, λάθη, ανακαλύψεις, μια κίνηση των ματιών, μια μετακίνηση ενός ανθρώπου.