Τη φετινή σεζόν ανεβαίνει στο Θέατρο Εμπορικόν ο "Μισάνθρωπος" του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Ο Μολιέρος με το δικό του μοναδικό σατυρικό τρόπο γραψίματος, στοχεύει αυτή τη φορά στην ανθρώπινη υποκρισία και υπερηφάνεια.
Ο Αλσέστ είναι ο Μισάνθρωπος, πικρός, σκληρός και κυνικός με τα πάντα, Στο έργο του παρουσιάζονται δύο γυναίκες, φαινομενικά διαφορετικές. Η Σελιμέν, δημοφιλής και ματαιοδόξη, και η Αρσινόη ηθική και σεμνότυφη. Η πρώτη έχει κατακτήσει την καρδιά του Μισάνθρωπου και η δεύτερη θέλει να την κλέψει. Το έργο του Μολιέρου βαθιά φιλοσοφικό, εξετάζει την ιλαρότητα της κοινωνικής ζωής τόσο στην εποχή του όσο και σήμερα.
Πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για το θέατρο; Υπάρχουν κάποια σημαντικά σημεία της επαγγελματικής σου πορείας που ξεχωρίζεις ως τώρα;
ΑΜ: Ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Από τότε που ήμουν 5 χρονών και που ο μπαμπάς μου έβαζε ταινίες με τη Μαίρη Ποππινς, ταινίες του Τζεφιρέλι και μιουζικαλς. Φυσικά ξεχωρίζω την πρώτη μου παράσταση με την ομάδα μου το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2» μία παράσταση που μου έδωσε τόσα πολλά καλλιτεχνικά εφόδια. Μετά από αυτό ακολούθησαν συνεργασίες με ανθρώπους που πάντα θαύμαζα και που είχε χτυπήσει η καρδιά μου δυνατά βλέποντας δουλειές τους. Έτσι συνεργάστηκα με τη Σοφία Βγενοπούλου, τη Μαρία Σαββίδου, τον Θωμά Μοσχόπουλο, την Μαρίνα Βρόντη, τη Σοφία Μαραθάκη και φυσικά το Γιάννη Κακλέα και που μέσα από αυτόν δουλεύω τώρα με ανθρώπους και συνεργάτες που εκτιμώ απεριόριστα.
Πως ήταν λοιπόν η συνεργασία με το έναν σκηνοθέτη τόσο μεγάλο όσο ο Γιάννης Κακλέας;
ΑΜ: Ήταν από τις πιο όμορφες συναντήσεις που είχα ως τώρα στη πορεία μου. Το γεγονός ότι μας έδειξε εμπιστοσύνη, μας έκανε να νιώθουμε ελεύθερους πράγμα πολύ σημαντικό για την αυτοπεποίθηση ενός ηθοποιού γιατί μέσα από αυτό φανερώνεται και η εκτίμηση. Είναι από κείνους τους σκηνοθέτες που σέβεται, αγαπά και εκτιμά τους ηθοποιούς του. Αυτό σε συνδυασμό με τη σκηνοθετική ιστορία που κουβαλάει, με εξέλιξε ως ηθοποιό αλλά και ως άνθρωπο. Ξέρει να φτιάχνει ομάδες και να κάνει τους ηθοποιούς να απολαμβάνουν αυτές τις ομάδες. Το σκηνοθετικό σύμπαν του είναι μεστό, σαφές και τίμιο. Τώρα πια ξέρω ότι τέτοιες συνεργασίες θέλω να έχω.
Τι ξεχωρίζεις στο έργο του Μολιέρου και πως αυτό συναντά την εποχή μας;
ΑΜ: Νομίζω ότι ο Μολιέρος όχι μόνον σ’ αυτό το έργο αλλά γενικά, ήταν εκείνος ο συγγραφέας που κατάφερε να στηλιτεύσει την υποκρισία της εποχής του και να τη σατιρίσει με πολύ εύστοχο τρόπο. Δυστυχώς και στη σημερινή εποχή υπάρχει υποκρισία, αν και φαίνεται να κάνουμε τους άνετους και να μη νοιαζόμαστε για τη γνώμη των άλλων. Γι’ αυτό και ο Μολιέρος εξακολουθεί να είναι και σήμερα επίκαιρος.
Πιστεύεις υπάρχουν ομοιότητες όσον αφορά τη γυναίκα στο έργο του Μολιέρου και τη σύγχρονη γυναίκα;
ΑΜ: Εντάξει μπορεί από τη μια πλευρά η σημερινή γυναίκα να διεκδικεί τη ζωή της και να έχει περισσότερα δικαιώματα – τουλάχιστον στον λεγόμενο «Δυτικό» κόσμο – αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τι συμβαίνει σε άλλες κοινωνίες, οι γυναίκες στο Ιράν και όχι μόνον, δεν είναι καθόλου μακριά μας. Ακόμα και στη δική μας «απελευθερωμένη» κοινωνία το ότι μιλάμε για το MeToo και για γυναικοκτονίες δείχνει πως οι γυναίκες πρέπει να επαγρυπνούν και οι άντρες να καταλάβουν ότι η κοινωνία έχει αλλάξει!
Ποια είναι η άποψή σου για τους φαινομενικά αντίθετους χαρακτήρες της Σελιμέν και της φίλης/αντίπαλης της Αρσινόης;
ΑΜ: Μπορεί η κοκέτα Σελιμέν να κάνει τις μηχανορραφίες της και να θέλει όλους τους άντρες στα πόδια της αλλά και η σεμνότυφη Αρσινόη είναι μια πικρόχολη που εκδικείται τη ματαιόδοξη «φίλη» της πράγμα που δεν τη διαφοροποιεί και τόσο πολύ όσον αφορά τον χαρακτήρα και τα συναισθήματά της από την Σελιμέν...
Κατερίνα Ζυγουράκη
Φωτογράφιση από Ερατώ Στυλιανουδάκη στη σκηνή του Θεάτρου Εμπορικόν
Comments