Τι πιο κλασικό από το να είσαι καλεσμένος σε γάμο, ένα ζεστό βράδυ Τετάρτης του Ιουνίου;
Πιθανότατα το να είσαι καλεσμένος σε γάμο ένα ζεστό βράδυ Σαββάτου του Ιουνίου!
Όμως ο «Ματωμένος Γάμος» του Λόρκα, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη έκανε πρεμιέρα την Τετάρτη 22 Ιουνίου και βρέθηκα εκεί για να σου πω τι φορούσε η νύφη. Βασικά δε θα το σχολιάσω αυτό, γιατί ήταν ιδιαίτερα σεξουαλικό και με χάλασε λίγο.
Θα σου πω όμως τι παρακολούθησα!
Αφού φτάσαμε (ε ναι, δεν πήγα μπακούρι) στο λόφο «Ανδρέα Παπανδρέου», στη Νίκαια, μπήκαμε στον τεράστιο υπαίθριο χώρο του Κατράκειου Θεάτρου. Δεν είχε τύχει να παρακολουθήσω ξανά παράσταση εκεί, και μπορώ να πω πως ο χώρος με εντυπωσίασε.
Το θέατρο είναι ιδιαίτερα προσεγμένο παρά το τεράστιο μέγεθος του (το μεγαλύτερο ανοιχτό θέατρο του λεκανοπεδίου). Οι επιβλητικοί βράχοι δε των παλιών λατομείων, προσφέρουν μια νότα αρχαίου θεάτρου.
Αυτά να τα θυμάσαι για όλες τις παραστάσεις που θα παρακολουθήσω στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας, μην τα ξαναγράφω και στα άλλα reviews μου!
Στο έργο μας τώρα!
Όχι πολύ μετά τις 21:30, το τρίτο κουδούνι ήχησε, και οι ηθοποιοί εισήλθαν στη σκηνή, και πήραν τις θέσεις τους. Το σκηνικό, λιτό και συνάμα επιβλητικό, μας εντυπωσίασε.
Ο Χανιωτάκης, έχει κάνει μια ιδιαίτερα αξιόλογη προσπάθεια, δίχως βέβαια να ακολουθεί την πεπατημένη με τα έργα του Λόρκα. Άλλωστε αυτή είναι και η δουλειά του σκηνοθέτη. Να λαμβάνει ένα κείμενο και να το παρουσιάζει στο κοινό μέσα από το δικό του πρίσμα.
Δε θα μείνω στο τεχνικό κομμάτι, γιατί υπήρξαν κάποιες, να τις πω κακοτοπιές; Μπα, ας τις πω ατυχίες, όπως κάποια προβλήματα με τον ήχο, και κάποια με το φωτισμό. Και λέω πως δε θα κολλήσω σε αυτά, γιατί ναι, πάντα μπορεί ένα μικρόφωνο να χάσει το σήμα του, ειδικά όταν οι ηθοποιοί τρέχουν από τη μια άκρη της σκηνής στην άλλη.
Η σκηνοθεσία λοιπόν, και γνωρίζοντας τον τρόπο που ο Χανιωτάκης προσεγγίζει-μέχρι τώρα τουλάχιστον- τα έργα, έχει πολλά στοιχεία τόσο αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, όσο και κωμωδίας, με έντονη την παρουσία Χορού.
Τόσο ως Χορού, όσο και ως χορού.
Συγγνώμη, έπαθα λίγο Μποστ.
Εννοώ πως πέρα από τον Χορό, οι ηθοποιοί χορεύουν κιόλας.
Και τραγουδούν.
Και κάνουν και χιούμορ.
Και παίζουν και μουσική επί σκηνής.
Ε πόσα πια να ζητήσεις από μια θεατρική παράσταση;
Τώρα θα μου πεις, το Ματωμένο Γάμο ανεβάζεις, θα τον διακωμωδήσεις;
Γιατί όχι; Μερικές φορές όλο τα ίδια και τα ίδια μασημένα αποφάγια του κάθε σκηνοθέτη, που τα παίρνουν οι επόμενοι και τα αναμασάνε, καταντούν ας πούμε κάπως "νιανιά".
Οι ηθοποιοί-και να το θυμάστε αυτό- καταθέτουν την ψυχή τους στη σκηνή, πετυχαίνοντας ένα ευχάριστο αποτέλεσμα, τόσο σε υποκριτικό όσο και σε φωνητικό επίπεδο (σχεδόν).
Και πως να μην πετύχεις (τουλάχιστον στο υποκριτικό κομμάτι), όταν τα ονόματα είναι διαλεχτά, και έχουν ήδη πολλές έως αμέτρητες επιτυχίες στο βιογραφικό τους;
Και φυσικά το βαρύ πυροβολικό της παράστασης:
Μαρία Τζομπανάκη στο ρόλο της μάνας, και Χριστίνα Τσάφου;
Δε μπλέκεις.
Πάνω απ' όλους όμως, βάζω τον αγαπημένο μου κύριο Γιάννη Καλατζόπουλο. Πες με υποκειμενικό αν θες, αλλά θεωρώ πως είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε τέτοιους ανθρώπους στις ελληνικές σκηνές.
Σχετικά με τα φωνητικά που προανέφερα, επίτρεψέ μου να υπογραμμίσω πως η Μαριάννα Πολυχρονίδη μας μάγεψε με την αψεγάδιαστη φωνή της, ερμηνεύοντας τους στίχους του Νίκου Γκάτσου, πάνω στην πρωτότυπη μουσική του Αλκίνοου Ιωαννίδη.
Υπήρξαν βέβαια και μερικές παραφωνίες (ονόματα δε λέμε). Ίσως ήταν της στιγμής. Ίσως κι όχι.
Το θέμα είναι να αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και να τις αντιμετωπίζουμε!
Ο «Ματωμένος Γάμος», σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, είναι μια παράσταση που γεμίζει ικανοποιητικά μια καλοκαιρινή βραδιά. Είναι μια όμορφη δουλειά που το κοινό θα την αγκαλιάσει.
Για να μη σε κουράσω άλλο, μπαίνω στον επίλογο.
Ο «Ματωμένος Γάμος», σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, είναι μια παράσταση που βλέπεται ευχάριστα και γεμίζει ικανοποιητικά μια καλοκαιρινή βραδιά.
Σίγουρα δε σε εισάγει στα μύχια του έργου του Λόρκα, ίσως επειδή παρουσιάζεται με λίγο πιο ελαφρύ, ίσως πιο εξελληνισμένο τρόπο από τον συνηθισμένο.
Επειδή τρώω τα κολλήματα μου κι εγώ, θα πω πως δε συγκρίνεται με το Mistero Buffo, την πιο πρόσφατη παράσταση του Χανιωτάκη, που παίρνει επάξια μια θέση στο top five της σεζόν που έκλεισε. Μολαταύτα είναι μια ιδιαίτερα αξιόλογη δουλειά και πιστεύω πως το κοινό θα την αγκαλιάσει.
Πάντα χρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό στη ζωή μας!
Καλή θέαση ή...και στα δικά σας!
Άλλωστε, σε γάμο θα πάτε!