Αλλά και εκείνη το ίδιο.
Η κυρία Αργυράκη, δε χρειάζεται πολλές συστάσεις. Για του λόγου το αληθές, καμία.
Πριν όμως σας πω για τη Μπέσσυ την καλλιτέχνιδα, και για την υπέροχη βραδιά που μας χάρισε, θα σας μιλήσω για Μπέσσυ τη γυναίκα, τη Μπέσσυ τον άνθρωπο.
Όσοι τη γνωρίζετε προσωπικά, υποθέτω θα ξέρετε και το ποιόν της. Εμείς που δεν τη γνωρίζαμε, σοκαριστήκαμε.
Εκπλαγήκαμε ευχάριστα που δεν είναι η ντίβα που θα μπορούσε να είναι.
Πρεμιέρα της παράστασης "Με αγάπη Μπέσσυ".
Ως συνήθως, άργησα να φύγω από τη δουλειά, με αποτέλεσμα να αργήσω να φτάσω με την παρέα μου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
Φτάνουμε λοιπόν κατά τις 21:20, και προφανώς όλοι είχαν πάρει τις θέσεις τους στα τραπέζια τους, οπότε τουλάχιστον δεν περιμέναμε στην ουρά για να μπούμε μέσα.
Τσεκάραμε τα πιστοποιητικά μας, ανεβήκαμε τη σκάλα για να πάμε στο UpStage του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.
Η Μπέσσυ στεκόταν έξω από την πόρτα, και έπαιρνε βαθιές ανάσες.
-Παιδιά, έχω πολύ άγχος!
-Είστε η Μπέσσυ Αργυράκη. Είναι δυνατόν να έχετε άγχος;
-Ναι δε μπορώ έχω αγχωθεί πολύ! Περάστε περάστε εσείς και θα έρθω εγώ".
-Δε φτάνει που αργήσαμε να έρθουμε, μας ανοίγετε και την πόρτα;
-Βεβαίως!
Και περάσαμε και κάτσαμε στο τραπέζι μας.
Μετά από λίγο, η Μπέσσυ έκανε την είσοδο της, και μέσα σε 10 λεπτά, η σκηνή πήρε φωτιά!
Η γυναίκα είναι φαινόμενο. Δεν είναι τυχαίο που τέσσερις δεκαετίες και πλέον δεκαετίες μπορεί να κρατάει ένα πρόγραμμα μόνη της.
Για μένα, είναι η show woman, που θα ήθελαν πολλές από τις νέες κοπέλες της σημερινής ποπ σκηνής να είναι.
Και δεν το λέω με κακία. Το λέω γιατί έτσι είναι.
Η διαχρονικότητα της Μπέσσυς Αργυράκη, είναι σπάνια. Μπορεί και μένει αναλλοίωτη στο χρόνο. Το ίδιο και η φωνή της. Είναι από τις καλλιτέχνιδες που ακούγονται το ίδιο, είτε στο studio είτε στη σκηνή.
Στη σκηνή, είπε όλα τα τραγούδια που περιμέναμε με αγωνία να ακούσουμε. Από θρυλικό "Μάθημα Σολφέζ", μέχρι το "Μια θάλασσα γαλάζια", τα "Σκόρπια Φιλιά" και το "I will survive".
Μεγάλη ήταν η έκπληξη για όσους βρεθήκαμε στην πρεμιέρα, όταν η Μπέσσυ κάλεσε στη σκηνή την παρέα από το πρώτο τραπέζι, που αποδείχτηκε πως ήταν οι συμπαίκτες της από το Dancing with the Stars, προσφέροντας μας και χορευτικό θέαμα, πέρα από την ήδη εξαιρετική περφορμάνς της Μπέσσυς.
Τώρα παρατήρησα πως εδώ και ώρα αποκαλώ την κυρία Αργυράκη, Μπέσσυ, λες και την ξέρω κι από χθες.
Αυτή είναι η δύναμη της Μπέσσυς Αργυράκη. Σε κάνει να τη νιώθεις δικό σου άνθρωπο. Είναι ζεστή και γλυκιά. Είναι προσιτή και ευχάριστη. Είναι μια Καλλιτέχνις, και το K δε μπήκε τυχαία κεφαλαίο. Είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους νέους καλλιτέχνες.
Αν και οι εμφανίσεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο έριξαν αυλαία για φέτος, εύχομαι (και περιμένω) να συνεχίσει να μας προσφέρει τέτοια show, για πολλά πολλά χρόνια ακόμα, γιατί πάρτι χωρίς Μπέσσυ Αργυράκη, χειμώνας χωρίς γάντια και σκουφάκι!
Και του χρόνου!
Φωτογράφος welovetheater.gr: Στέλιος Μανταλέρος
Συντελεστές:
Πιάνο - Ενορχηστρώσεις: Γιώργος Tσοκάνης//Πλήκτρα – Φωνητικά: Μαρίνα Τσοκάνη
//Kιθάρα – Φωνητικά: :Θωμάς Καραμαζάκης//Φωτογραφίες /Art Work: GridFox.gr Επικοινωνία - Δημοσιές Σχέσεις: Μαργαρίτα Δρούτσα//Διεύθυνση κι Οργάνωση Παραγωγής: Χρήστος Ξηρογιάννης//Παραγωγή: Γυάλινο Μουσικό Θέατρο