Ένας νεαρός βουτηγμένος στην παρανομία και τα ναρκωτικά.
Μια 20χρονη κοπέλα, με νοητικά προβλήματα.
Ένας πατέρας ανάξιος και αδιάφορος.
Μια μητριά που κοιτάει μόνο τον εαυτό της και τα κάλλη της.
Μια μητέρα με ασφάλεια ζωής αξίας 50 χιλιάδων δολαρίων.
Όπα.
Είναι πολλά τα λεφτά.
Ειδικά για μια οικογένεια διαλυμένη. Μια οικογένεια που ζει σε ένα ρημαγμένο τροχόσπιτο.
50 χιλιάρικα φαντάζουν σαν σανίδα σωτηρίας που επιπλέει στη θάλασσα της ανέχειας.
Και σιγά το κόστος. Μια γυναίκα που κανείς τους δεν έχει ανάγκη, και λίγους θα απασχολήσει ο θάνατός της.
Κάποιος όμως πρέπει να κάνει τη βρώμικη δουλειά.
Μπορεί οι άντρες της οικογένειας να είναι μικροαπατεώνες, αλλά κανείς δεν έχει φτάσει τόσο μακριά πιο πριν.
"Τη μάνα από τη μέση ποιος θα βγάλει;
Ο Killer Joe που έχει πείρα στους φόνους γιατί είναι διεφθαρμένος αστυνομικός και για να συμπληρώσει μεροκάματο, στα ρεπό του είναι εκτελεστής, αρά έχει πείρα πολύ μεγάλη!
Τα λεφτά της ασφάλειας θα λάβεις, αν τον Joe για φονιά θα προσλάβεις!"
Το παραπάνω αποτελεί προσωπική έμπνευση, οπότε όσοι πάτε να δείτε το έργο, μην περιμένετε να ακούσετε το τραγουδάκι του Καρνέισον.
Πιάσατε όμως το νόημα.
Μολαταύτα ο Τζο, δεν είναι τζαμπατζής. Ο Τζο θέλει τα λεφτά μπροστά.
Ο Κρις και ο πατέρας του ο Άνσελ, δε διαθέτουν παραδάκι. Ο Τζο τους προτείνει να του δώσουν ως προκαταβολή την νεαρή κόρη, την Ντότι, και οι δύο άντρες μέσα στην απελπισία τους, δέχονται την (τουλάχιστον) ανήθικη πρόταση.
Ή μήπως όχι.
Είναι θέμα απελπισίας ή αδιαφορίας;
Και ο Τζο;
Πόσο θράσος(;) μπορεί να έχει για να ζητήσει ένα κορίτσι ως πληρωμή για τις υπηρεσίες του;
Το έργο πραγματεύεται όλα τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, με μια μικρή δόση μαύρου χιούμορ.
Μικρή. Τέλος πάντων.
Η φτώχεια. Η εγκληματικότητα. Τα ναρκωτικά. Η ενδοοικογενειακή βία. Η ψυχολογική βία. Η σεξουαλική παρενόχληση. Ο βιασμός. Η παιδεραστία.
Όσες δεκαετίες κι αν περάσουν, όλα τα παραπάνω είναι η γάγγραινα που κατατρώει τα πόδια μας, ενώ προσποιούμαστε πως προχωράμε εμπρός.
Ζούμε σε μια εποχή που αντί να πηγαίνουμε πιο μπροστά και να εξαλείφουμε τις παθογένειες που έχουν ξεμείνει στην κοινωνία από το μεσαίωνα, τείνουμε, όχι εμείς προσωπικά αλλά οι άρρωστες συμπεριφορές λίγων, να κάνουμε βήματα πίσω, σε εποχές που επικρατούσε το χάος και η ατιμωρησία.
Οι φόνοι με θύματα γυναίκες αυξάνονται κατακόρυφα, και ολοένα και περισσότερες περιπτώσεις βιαιοπραγιών και βιασμών βγαίνουν στην επιφάνεια, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως έρχεται πάντα και η ανάλογη τιμωρία των υπαίτιων.
Άντρες σαν τον Κρις, τον Άνσελ και τον Τζο, υπάρχουν παντού.
Άντρες που εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις και;, χρησιμοποιούν ως αντικείμενα τις γυναίκες του κύκλου τους.
Από αυτόν που θεωρεί δεδομένο πως θα του φτιάξει τον καφέ το πρωί, ως αυτόν που θα σηκώσει χέρι πάνω της σε ένα καυγά, ή αυτόν που θα φτάσει στο σημείο να βιάσει ή ακόμα και να σκοτώσει.
Το Killer Joe, είναι ένα σκληρό έργο.
Είναι ένα σύγχρονο western με όλα τα "καλά".
Έχει βαθιά και ύπουλη χειραγώγηση.
Έχει σκηνές έντονης ψυχικής και σωματικής βίας.
Έχει γυμνό.
Έχει βιασμό.
Έχει πυροβολισμούς.
Ο Γιάννης Στάνκογλου, μας έδειξε πως εκτός από καταξιωμένος ηθοποιός, είναι και ένας ευφυής σκηνοθέτης.
Η απόφαση του να φέρει φέτος στο ελληνικό κοινό αυτή την παράσταση, που περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, βγαίνουν πολλά άπλυτα βαμμένα με δάκρυα και αίμα γυναικών στη φόρα, θεωρώ πως είναι υψίστης σημασίας. Τόσο για την επιτυχία της παράστασης, όσο και για την προβολή και την κατανόηση των μηνυμάτων της.
Πλαισιωμένος από ένα κάστ τόσο νέων, όσο και παλιότερων ηθοποιών, φέρνει εις πέρας αυτό το ιδιαίτερο και δύσκολο έργο, προσφέροντας στο κοινό την απαραίτητη ανατριχίλα, και συνάμα-θα την πω αηδία-γιατί πραγματικά αν δε νιώσεις αηδία για κάποιους χαρακτήρες του έργου και για τη συμπεριφορά τους, τότε δε σου έχω καλά νέα. Ούτε για σένα, ούτε για τους γύρω σου.
Να σημειώσω πως η παράσταση δεν επιτρέπεται για άτομα κάτω των 16 ετών, για τους λόγους που προανέφερα.
Αξίζει να σημειώσω πως: 1. Τα σκηνικά ήταν εξαιρετικά αληθοφανή, 2. Οι φωτισμοί και τα εφέ με τα νερά στα παράθυρα, δίνουν την αίσθηση πραγματικής καταιγίδας, και 3. (για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα) γίνεται τοποθέτηση προϊόντος γνωστής αμερικάνικης εταιρίας τηγανιτών κοτόπουλων, η οποία μετά με ώθησε στην ακολασία, και έφαγα "βρώμικο" από γνωστή καντίνα επί πασίγνωστης οδού, πίσω από πασίγνωστο ξενοδοχείο της Αθήνας, που βρίσκεται απέναντι από πασίγνωστο γυάλινο άγαλμά που "τρέχει".
Πριν κλείσω, και χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν, θα ήθελα κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στην Ναταλία Σουίφτ η οποία ως νεαρή Ντότι, πραγματικά δίνει ρεσιτάλ, και είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις τόσο νέα άτομα να μπορούν να αποδώσουν έτσι ρόλους οι οποίοι πιθανότατα χρειάζονται πέρα από μεγάλη εμπειρία, και πολύ γερά νεύρα. Θα το δεις κι εσύ στο Θέατρο Εμπορικόν.
Καλή σας, θέαση (και καλή σας όρεξη)!
Killer Joe
Μέρες & Ώρες παραστάσεων:
ΤΕΤΑΡΤΗ : 20:00 /ΠΕΜΠΤΗ : 21:00 / ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ : 21:00
ΣΑΒΒΑΤΟ (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 18:00) (ΒΡΑΔΙΝΗ : 21:00)
ΚΥΡΙΑΚΗ: 20:00
Τιμές Εισιτηρίων:
17€ Φοιτητικό, Άνω 65 ετών, ΑΜΕΑ, ΑΝΕΡΓΩΝ
20€ ΚΑΝΟΝΙΚΟ
Εισιτήρια: viva.gr
Παίζουν:
Γιάννης Στάνκογλου, Κώστας Νικούλι, Κωνσταντίνος Σειραδάκης,
Δήμητρα Λημνιού, Ναταλία Σουίφτ
Συντελεστές παράστασης
Μετάφραση: Γιάννης Σακαρίδης, Ντενίς Νικολάκου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Στάνκογλου
Δραματουργική επεξεργασία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικά & Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Μουσική: Φώτης Σιώτας
ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ 2021 |2022
Χορογραφία: Έντι Λάμε//Φωτισμοί: Γιώργος Καρβέλας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Πανάγος Ιωακείμ//Φωτογραφίες & Βίντεο: Πάτροκλος Σκαφίδας//Γραφιστική επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης
Γραφείο Τύπου & Επικοινωνία:
Μαρία Τσολάκη | 6974 76 78 90 | mtsolaki@gmail.com
Ευαγγελία Σκρομπόλα | 6972 54 70 75 |eskrobola@gmail.com
Διαφήμιση – SocialMedia:Renegade Media / Βασίλης Ζαρκαδούλας
Παραγωγή: ΤΕΧΝΗΧΩΡΟΣ