Καλώς ήρθατε στο φαντασμαγορικό μας τσίρκο!
Ένα τσίρκο..εε..ένα έργο γραμμένο περίπου δεκατέσσερις δεκαετίες πριν, ύμνος στη γυναικεία σαγήνη, αλλά και όχι.
Η εποχή που γράφτηκε, αλλά και προχθές να γραφόταν, ήταν μια εποχή όπου η θέση της γυναίκας στην κοινωνία ήταν, ε, όχι και η καλύτερη.
Ξέρεις τώρα. Η διαβολογυναίκα. Η γυναίκα είναι η πηγή όλων των δεινών που τραβάνε οι άντρες. Η γυνή καράβι σέρνει και ούτω καθεξής.
Και δε θα κατηγορήσω κανέναν γι' αυτό. Μιλάμε για τις προσταγές της εποχής, οπότε το έργο γράφτηκε βάσει αυτών.
Η διασκευή της Σοφίας Αντωνίου όμως, έχει να μας πει και κάτι άλλο.
Η Lulu, είναι ένα πνεύμα ανυπότακτο, αλλά ταυτόχρονα υποταγμένο στα θέλω και τα πιστεύω των ανδρών.
Δημιουργεί ευκαιρίες και τις εκμεταλλεύεται για να ξεγλιστρήσει σαν "οχιά", από τον έναν σύζυγο στον άλλο, και να ανέβει όλο και πιο ψηλά στην κοινωνική πυραμίδα, αλλά και στα ίδια της τα μάτια.
Η Lulu, είναι αυτή που θέλει να είναι, αλλά ταυτόχρονα και αυτή που εσύ θες να είναι, με το ανάλογο αντίτιμο βέβαια.
«Καλώς ήρθατε στο φαντασμαγορικό μας τσίρκο! Μη φοβάστε. Η τρομερή οχιά μας στο τέλος θα πεθάνει. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορείτε να κάνετε. Μόνο την ιστορία της να ακούσετε.»
Ο Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου μας καλωσορίζει στην παράσταση.
Σε ένα τσίρκο διαφορετικό από τα άλλα.
Τρείς άντρες, τρεις χαμένες ψυχές μας περιμένουν στη σκηνή, ενώ η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σου προκαλεί ανατριχίλες.
Ο Δημήτρης Καπουράνης, ο Λεωνίδας Παπαδόδημας και ο Φώτης Στρατηγός είναι οι σύζυγοι. Οι αφέντες. Οι δαίμονες. Οι δούλοι. Τα θύματα της.
Η Ευδοκία Μιμιλίδη είναι η LULU.
Είναι η γυναίκα χωρίς πρόσωπο.
Είναι η Μαρία, η Κασσάνδρα, η Γωγώ.
Είναι ο παράδεισος και η κόλαση.
Είναι η σκλάβα σου αλλά και η αφέντρα σου.
Μόνο αυτή μπορεί να σου χαρίσει τη λύτρωση, αλλά ποιος θα σε λυτρώσει από εκείνη;
Η παράσταση αποτελεί ένα αμάλγαμα απόκοσμων φωτισμών και ήχων, σε ένα λιτό σκηνικό με τους πρωταγωνιστές να κινούνται πάντοτε χορογραφημένα, με τα παράξενα κοστούμια τους.
Κάθε φορά που κάποιος χάνει τη ζωή του, η Lulu αποκτά και λίγο περισσότερο ρουχισμό. Ένα κομμάτι από κάθε ψυχή που πήρε. Το ημίγυμνο κορμί της σιγά σιγά καλύπτεται, τόσο από ρούχα όσο και από απέχθεια γι' αυτό που έχει γίνει, μέχρι που τελικά την πνίγει.
Η Lulu είναι μια κοινή. Μια πόρνη. Μια θρησκεία.
Είναι αυτή που για χάρη της έχουν χαθεί εκατομμύρια ψυχές από τα γεννοφάσκια του κόσμου.
Δεν παύει όμως να είναι γυναίκα.
Μια γυναίκα που είχε κάθε δικαίωμα να επιβιώσει σε έναν αδίστακτο κόσμο ανδρών. Μια γυναίκα που στα πλαίσια ενός βρώμικου παιχνιδιού εξουσίας, μπολιάστηκε με το φαρμάκι που προσπαθούσε σε όλη της τη ζωή να ξορκίσει.
Μια γυναίκα που πλήρωσε την ανάγκη της για ζωή, με την ίδια τη ζωή της.
Μια γυναίκα θύμα των ανδρών.
Μια γυναίκα όπως η Βασιλική. Η Κωνσταντίνα. Η Καρολάιν.
Μια γυναίκα που δε θα έχει ξανά την ευκαιρία να βρει τη θέση της, σε έναν κόσμο που δεν είναι δίκαιος για όλους.