Review: Ίσως να μην είναι και τόσο κακό να πάνε «Όλα... Λάθος!»

Παρακολουθήσαμε την παράσταση «Όλα... Λάθος!» των Henry Lewis, Jonathan Sayer και Henry Shields στο θερινό θέατρο Αθηνά, που έχει κατακτήσει βραβεία σε Ευρώπη και Αμερική και θα παίζεται μέχρι 28 Σεπτεμβρίου.

Το σκηνικό της παράστασης [φωτ.: Μαρίνα Παπασωτηρίου]

Η ιστορία παρουσιάζει μια ομάδα από έξι φιλόδοξους ηθοποιούς, δύο τεχνικούς και έναν σκηνοθέτη που έχει ταυτόχρονα και ρόλο ηθοποιού να κάνουν την δική τους προσπάθεια για την πρεμιέρα που είναι καθοριστική για την επιτυχία της. Η τύχη λένε ότι είναι με τους τολμηρούς, αλλά στην περίπτωση τους φαίνεται ότι δεν είναι με το μέρος τους. Η μία προσπάθεια για διόρθωση των λαθών φέρνει την άλλη, το ένα απρόοπτο διαδέχεται το άλλο δημιουργώντας μία σειρά από ανατρεπτικές και απολαυστικά λάθος καταστάσεις.

Η κωμωδία σαν είδος πάντα με έβρισκε διστακτική και επιφυλακτική. Συνήθως μια κωμωδία λειτουργεί πιο ανάλαφρα, προσφέροντας ψυχική ευφορία και ευεξία, χωρίς απαραίτητα να έχει ως σκοπό να μεταφέρει κάποιο μήνυμα στο κοινό. Το γέλιο και η δροσερή γλυκύτητα της κωμωδίας μας ακολουθούν μέρες μετά την προβολή της. Στην περίπτωση όμως της συγκεκριμένης παράστασης, έγινε η ανατροπή. Μέσα από αμέτρητες στιγμές γέλιου, έγινε μια έμμεση μεταφορά μηνυμάτων. Ο θεατής βλέπει συνεχώς τους ηθοποιούς να προσποιούνται ότι προσπαθούν να διορθώσουν τα λάθη που κάνουν ως ηθοποιοί σε μια παράσταση. Οξύμωρο σχήμα. Η παράστασή τους πρέπει να οδηγηθεί στην απάντηση του ερωτήματος «Ποιος ευθύνεται για τον φόνο στην οικεία Χάβερσαμ». Τώρα αν έγινε φόνος και ποιος τον έκανε είναι ζητήματα που ο θεατής θα ανακαλύψει...από μέσα.

Οι ηθοποιοί βρίσκονται επάνω στην σκηνή για 120 λεπτά. Κινούνται συνεχώς, μιλούν έντονα, κάνουν «το ένα λάθος μετά το άλλο», ακροβατούν πάνω στην σκηνή (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και η θεατρική επικοινωνία με τους θεατές είναι στο υψηλότερο επίπεδο. Ο θεατής συμμετέχει. Του δίνουν την δυνατότητα να φορέσει τα παπούτσια τους και να βάψει και εκείνος με την παλέτα τους κάποιες γραμμές στο χαρτί που ξεδίπλωσαν. Του καθιστούν σαφές ότι το θέατρο πάνω απ’ όλα είναι κυριολεκτικά ένα σύστημα συμβολικών σημείων και μεταφορών. Οι θεατές δεν προσπαθούν να παρακολουθήσουν την παράσταση. Γιατί απλώς η παράσταση εδώ τους ανήκει. 

Το πιο σημαντικό και διαχρονικό μήνυμα που μας δίνουν είναι ότι στην ζωή κάποιες φορές χρειάζεται να γίνουν όλα λάθος ώστε να μάθουμε ποιος είναι ο τρόπος για να γίνουν όλα σωστά. Οι ηθοποιοί αποδεικνύουν ότι δεν είναι τόσο κακό να κάνεις λάθη, γιατί ίσως το λάθος να είναι πιο καλό και από το σωστό. Τα λάθη έχουν δυνατότητα διόρθωσης. Ακόμα και αν δεν είναι πετυχημένη η προσπάθεια επανόρθωσης, είναι αναγκαίο να γίνει. Και το κοινό αγκαλιάζει αυτή την προσπάθεια, δίνοντας σε όλους για μια φορά την δυνατότητα να αγκαλιάσουμε το λάθος μας και να πορευτούμε με αυτό χέρι-χέρι μέχρι να το διορθώσουμε. Μέχρι να νιώσουμε περισσότερο άνθρωποι σε έναν κόσμο που δεν χωράει ανεπάρκειες και σφάλματα. 

Μια ομάδα ολόφωτη. Αυτόφωτη. Απέδειξε ο καθένας με τον τρόπο του ότι τελικά «Ηθοποιός σημαίνει φως». Ο καθένας τους μετατράπηκε σε φως με αριστοτεχνικό τρόπο.

Ο Αργύρης Αγγέλου με την δική του μαεστρία, υποδύεται τον πιστό υπηρέτη που μπορεί να βλέπει και διαφορετικά αντικείμενα προκειμένου να σώσει την κατάσταση. Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης δίνει την δική του παράσταση με ανεπανάληπτη ερμηνεία ανάμεσα σε δύο ρόλους. Ο Στράτος Λύκος που ξεχωρίζει με το ταλέντο του, υποδύεται με μαεστρία διαφορετικά πρόσωπα σε διαφορετικές υποστάσεις. Ο Ζήσης Ρούμπος, έξυπνα και απολαυστικά κωμικά παραπλανεί το κοινό. Ο Βαγγέλης Πιτσιλός κατευθύνει τις καταστάσεις με γέλιο και ακίνητος. Ο Γιώργος Χατζής εντυπωσιάζει με το πόσο πολυπράγμων είναι και ο θεατής τον ακολουθεί σε κάθε πόστο. Η Παρθένα Χοροζίδου με την ανεπανάληπτη γλυκύτητά της δεν διστάζει να φωνάξει κόσμο πάνω στην σκηνή για βοήθεια. Η Κατερίνα Σούσουλα προσφέρει με στιγμές ξεκαρδιστικού γέλιου την δυνατότητα στον θεατή να μπαινοβγαίνει από τον ρόλο της. 

Τα φώτα παραμένουν ανοιχτά. Οι θεατές γελούν ασταμάτητα. Και ακούγεται ένας δυνατός ήχος που μας βρίσκει όλους απροετοίμαστους. Τι είναι; Η απορία σε όλους ζωγραφισμένη. Η πλοκή συνεχίζει. Τι άλλο μπορεί να πάει λάθος; Άραγε ποιο είναι το τέλος αυτής της ιστορίας; 

Μαρίνα Παπασωτηρίου

Πληροφορίες για την παράσταση