top of page

Review | «Εγώ, εγώ... κι εγώ»: πόσο στραβά μπορεί να πάει η ακρόαση ενός δίσκου;

Η μαύρη κωμωδία του Florian Zeller, «Εγώ, εγώ... κι εγώ» σε σκηνοθεσία της Σοφίας Σπυράτου στο Θέατρο Αλάμπρα μας απέδειξε πως τίποτα δεν είναι όσο τέλειο φαίνεται.


«Εγώ, εγώ... κι εγώ» - Θέατρο
Νάταλι (Εβελίνα Παπούλια) και Μισέλ (Φάνης Μουρατίδης)

Ο Μισέλ (Φάνης Μουρατίδης) ένας επιτυχημένος επαγγελματίας κι οικογενειάρχης καταφθάνει στο σπίτι με σκοπό να ακούσει έναν σπάνιο δίσκο που αγόρασε το πρωί από το παζάρι. Αναζητώντας λίγα λεπτά ηρεμίας για να τον απολαύσει, βρίσκεται αντιμέτωπος με μία σειρά κωμικών καταστάσεων που οδηγούν στο αντίθετο. Το σπίτι του γίνεται κέντρο διερχομένων. Στο προσκήνιο βρίσκονται ένα μεγάλο μυστικό και μία διαρροή.


«Εγώ, εγώ... κι εγώ» - Θέατρο
Γιώργος Συμεωνίδης και Φάνης Μουρατίδης

Η γυναίκα του Ναταλί (Εβελίνα Παπούλια) αποφασίζει με αφορμή μια επίσκεψη της στον ψυχολόγο να αποκαλύψει σταδιακά ένα τεράστιο μυστικό στο σύζυγό της, που αφορά τον γιό τους Σεμπάστιαν (Δημήτρης Ψύλλος). Την ίδια στιγμή ένας μάστορας (Γιάννης Ζαράγκαλης) στην προσπάθεια του να ανακαινίσει ένα δωμάτιο του σπιτιού τρυπάει έναν κεντρικό σωλήνα της αποχέτευσης με αποτέλεσμα να πλημμυρίζει λίγο λίγο και το διαμέρισμα που βρίσκεται από κάτω κι ανήκει στον Πάβελ Ντουμπρόβσκι (Γιώργος Συμεωνίδης). Στην εξίσωση προστίθενται τόσο ο Σεμπάστιαν που επισκέπτεται το πατρικό του κατόπιν παράκλησης της μητέρας του, όσο κι η κολλητή της Ναταλί, Ελσα (Ευγενία Παναγοπούλου) κι ο κολλητός του Μισέλ, Πιέρ (Χρήστος Σπανός). Μόνο μια φιλική σχέση, όμως, ενώνει αυτούς τους ανθρώπους; Η μία αποκάλυψη μετά την άλλη οδηγούν τον Μισέλ στη συνειδητοποίηση πως όλη του η ζωή είναι μία απάτη. Η μήπως μια αυταπάτη;


«Εγώ, εγώ... κι εγώ» - Θέατρο
Το σύνολο του Θιάσου

Πρόκειται για μία κωμωδία που χαρίζει άφθονο γέλιο όχι μόνο μέσα από τις σουρεαλιστικές καταστάσεις κι ανατροπές που εκτυλίσσονται αλλά κι από την εξαιρετική ερμηνεία όλων των ηθοποιών. Ο Φάνης Μουρατίδης κι η Εβελίνα Παπούλια πλαισιώνονται από ταλαντούχους ηθοποιούς που ο καθένας ξεχωριστά δίνει μια αυτοτέλεια στον ρόλο του. Πλούσια σκηνικά και κοστούμια, έξυπνα παιχνιδίσματα που καταργούν τον τέταρτο τοίχο και κάνουν το κοινό συμμέτοχο, διαμορφώνουν μια όμορφη ατμόσφαιρα που σε αιχμαλωτίζει και σου "επιβάλλει" να περάσεις καλά.


Μαρία Ουρανία Καραμέτα

Επί πτυχίω φοιτήτρια Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, ΕΚΠΑ

 




bottom of page