Review: «Αλεξάνδρεια» | ''Αέρας'' από τα παλιά σε σκηνή του ''τώρα''!
- Απόστολος Ιωαννίδης
- πριν από 13 ώρες
- διαβάστηκε 2 λεπτά
Στο Θέατρο Παλλάς έγινε η επίσημη πρεμιέρα της παράσταση «Αλεξάνδρεια» στην οποία είχαμε τη χαρά να παρευρεθούμε. Το κείμενο της Ζέτη Φίτσιου ''ζωντάνεψε'' στη σκηνή του μεγάλου, Αθηναϊκού θεάτρου, ''ταξιδεύοντας'' τους θεατές στην Αλεξάνδρεια του 20ού αιώνα, με συνοδούς τη σκηνοθεσία του Φωκά Ευαγγελινού, τη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και τις ποιητικές δημιουργίες του ''μεγάλου ποιητή''.
Η Άννα, λαοφιλής και επιτυχημένη ηθοποιός του θεάτρου, προσελκύεται από έναν δημοσιογράφο για την πραγματοποίηση μιας συνέντευξης και πεισματικά αρνείται. Ο ''ερχομός'' ενός βιβλίου από το παρελθόν, όμως, θα την συνταράξει, καλώντας την να ''γυρίσει'' τον χρόνο πίσω και να ενθυμηθεί τα νεανικά της χρόνια στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια. Μια ολόκληρη πόλη και η κληρονομιά της ''εκτυλίσσεται'', μέσα από μια ιστορία αγάπης, προδοσίας και δόξας, ενώ αφορμή στέκονται ποιητικές συνθέσεις του κορυφαίου Αλεξανδρινού ποιητή, Κωνσταντίνου Πέτρου Καβάφη.Σκηνοθετώντας μια παράσταση, που πραγματεύεται κοινωνικά, ιστορικά και πολιτικά θέματα μεγάλης αξίας και σημασίας, ο Φωκάς Ευαγγελινός ''σμίλευσε'' μία πολυφασματική και έντονη συναισθηματικά εμπειρία για το κοινό του, ενώ προσέφερε μια εξιστόρηση της Αλεξανδρινής ζωής του παρελθόντος όχι μόνο με σκηνοθετική ευφυΐα, ευστοχία και καλλιτεχνική γενναιοδωρία, αλλά κυρίως με διάθεση οι αξίες και τα ζητήματα του ''τότε'' να απασχολήσουν τους ανθρώπους του ''τώρα'', δίχως προγονολατρικές διαθέσεις και ωραιοποιήσεις.
Η παράσταση αποτέλεσε ένα όμορφο και προσεγμένο θέαμα, που το κοινό ευχαριστήθηκε στο έπακρον, γεγονός, στο οποίο, φυσικά, συνέβαλαν η υπέροχη σκηνογραφία του Μανόλη Παντελιδάκη και τα πανέμορφα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη, ακόμα και αν τα video arts του Παντελή Μάκκα δε διέθεταν πλήρως την αντίστοιχη, καλλιτεχνική δυναμική, παραμένοντας σε κυριολεκτικά και τυπικά δοσμένα, σκηνικά ''μοτίβα'', που όσο σημαντικά και αν στάθηκαν για το εν συνόλω θέαμα, έχρηζαν διαφορετικής προσέγγισης στη σύνδεσή τους με τις σκηνικές δράσεις για την επιθυμητή, τεχνική ''αρτίωση''.
Ξεχωριστή μνεία χρειάζεται να δοθεί για τις φοβερές, πρωτότυπες συνθέσεις της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, που ''εκμαίευσαν'' από τον κάθε θεατή όσα τον συνδέουν με παρελθούσες ιστορίες όμοιες με των δικών του ''ριζών''.
Ο θίασος της παράστασης απαρτιζόταν από ένα σύνολο ταλαντούχων και ''εκρηκτικών'' ηθοποιών, που ''μετέφεραν'' στις ράχες τους με ακρίβεια και αστείρευτο την ιστορία του έργου τους, αλλά και την ευρύτερη ιστορία, την πανανθρώπινη, που το ίδιο αντικατοπτρίζει: Άννα Μάσχα, Εριέττα Μανούρη, Ιωάννης Παπαζήσης, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Χριστίνα Αλεξανιάν, Ελένη Καρακάση, Αλίνα Κοτσοβούλου, Δημήτρης Δεγαΐτης, Φωτεινή Παπαθεοδώρου, Λήδα Ματσάγγου, Γιώργος Ψυχογυιός, Γιάννης Στόλλας, Γιάννης Μάνιος, Αλέξανδρος Σιάτρας, Δημήτρης Μαχαίρας, Χρίστος Νικολάου, Δανάη Πολίτη, Ειρήνη Βαλατσού, Άννα Λεμπεντένκο, Παναγιώτης Παντέρας, Μάγια Βασιλάκη, Νίκος Φραντζέσκος, Βασιλική Σουρρή, Ηλιάνα Ιωαννίδου.
Πρόκειται για μια καλλιτεχνικά γενναιόδωρη παράσταση, που έδωσε στο κοινό ένα αίσθημα ολοκλήρωσης και μεγάλης ευχάριστης, ως επίγευση, καταπιανόμενη με ένα μέρος της ιστορίας, που όσο και αν δεν ''φωτίζεται'' ιδιαίτερα πλέον, φέρνει έναν ''αέρα'', ο οποίος συγκινεί και συναρπάζει.
