Review | «Annie» και ένα ρίγος σε πιάνει.
- Ευρυγένης
- πριν από 4 ημέρες
- διαβάστηκε 3 λεπτά
Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες που βρεθήκαμε στην υπέρλαμπρη πρεμιέρα της "Annie" στο Θέατρο Παλλάς.
Πραγματικά δεν ξέρω από πού να το πιάσω, και σίγουρα δε θέλω να σας κουράσω με μια μακροσκελή εισαγωγή. Μπορώ όμως να πω πως μείναμε με το στόμα ανοιχτό!
Γνωρίζετε την μικρή κοκκινομάλλα Annie, σωστά; Αν όχι, ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω:
Η Annie είναι ένα δυναμικό και πανέξυπνο κορίτσι που ζει στο ορφανοτροφείο που διευθύνει η απαίσια, κακή, σιχαμερή καθώς επίσης και αλκοολική κα. Χάνιγκαν η οποία κατά πως φαίνεται έχει στόχο ζωής να εκμεταλλεύεται και να κατατρώει τις ζωές των ορφανών κοριτσιών που η πρόνοια δεν "προνόησε" να στείλει αλλού.
Η Annie, μεγαλώνει πεπεισμένη πως οι γονείς της ζουν και σύντομα θα την αναζητήσουν. Τα χρόνια περνάνε, μα η ελπίδα και η πίστη της νεαρής πρωταγωνίστριας δεν σβήνουν, όμως η επιθυμία να ξανασμίξει με τους δικούς της, την ωθούν στο να το σκάσει για να τους αναζητήσει.
Η μάταια προσπάθεια της να ξεγλιστρήσει από το ορφανοτροφείο, τη φέρνει αντιμέτωπη με την οργή της κ. Χάνιγκαν, όμως για καλή της τύχη, εμφανίζεται στη ζωή της Annie ο δισεκατομμυριούχος κ. Γουόρμπακς, ένας από τους ελάχιστους Αμερικάνους που μέσα στα χρόνια της "Μεγάλης Ύφεσης", όπου και διαδραματίζεται το έργο, συνεχίζει να διευθύνει ακμάζουσες επιχειρήσεις.
Πως θα επηρεάσει τη ροή της ιστορίας της μικρής Annie αυτός ο άνθρωπος; Ήρθε επιτέλους το τέλος για τον Γολγοθά της πρωταγωνίστριάς μας; Θα βρει του γονείς της;
Θες να μάθεις τη συνέχεια;...Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
Πίσω στο Review τώρα.
Αν μπορούσα να γράψω μια λίστα με τα μιούζικαλ που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια, ίσως το "Annie"...
Κάτι ανέφερα παραπάνω για ανοιχτά στόματα, και το λέω έχοντας παρακολουθήσει και εξαιρετικές, και καλές, και μέτριες...ε και όσο να πεις και κάποιες παραστάσεις που ας πούμε δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μου...
Ως συνήθως, θα είμαι ειλικρινής.
Πήγα στο θέατρο Παλλάς έχοντας ήδη στο νου μου τι ώρα θα φύγω.
Η μοίρα όμως παίζει "βρώμικα" παιχνίδια.
Αν μπορούσα να γράψω μια λίστα με τα μιούζικαλ που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια, ίσως το "Annie" όχι απλά τρέχει στην κούρσα των καλύτερων πέντε, αλλά ρίχνει κλεφτές ματιές πίσω από τον ώμο της μπας και δει πού βρίσκονται οι άλλοι τέσσερις...
Το καλό για την κυρία Θ. Μαρσέλλου είναι πως στα περισσότερα από αυτά ανταγωνίζεται τον ίδιο της τον εαυτό. Το πιο καλό είναι πως κάθε φορά τον ξεπερνάει!
Η παράσταση λοιπόν απαρτίζεται από έναν πολυμελή θίασο, με τον κάθε ρόλο, μεγάλο ή μικρό, να αξιοποιείται στο έπακρο και να μην πέφτει στο πάτωμα καμία ατάκα.
Όλοι οι ηθοποιοί ανεξαιρέτως, από την κ. Κατσανδρή, τον κ. Στάνκογλου και τον κ. Αγγέλου, μέχρι το "επιτελείο" των καμαριέρων της έπαυλης Γούορμπακς, έχουν μπει στο πετσί των ρόλων τους!
Το γέλιο και η συγκίνηση μοιράζονται απλόχερα-άλλωστε αυτά τα στοιχεία αποτελούν και τη "μαγιά" της πρωτότυπης συνταγής.
Αυτό όμως που μου είναι αδύνατο, είναι να περιγράψω με λόγια το συναίσθημα που ένιωσα αντικρίζοντας και ακούγοντας τα κορίτσια, όταν άνοιξε η σκηνή. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη νεαρή (και πραγματικά απερίγραπτη!) Μυρτώ Φαραζή που κουβαλάει στους παιδικούς της ώμους τον συνονόματο με το έργο ρόλο.
Αναφέρομαι σε όλες τις νεαρές "ορφανές"!
Οι φωνές, οι ερμηνείες τους, η παιδικότητα, ο αυθορμητισμός και συνάμα η πειθαρχία κι ο επαγγελματισμός τους... Υπέροχες σε όλα τους!
Πραγματικά πιστεύω πως μιλάμε για αυριανές πρωταγωνίστριες του θεάτρου!
Βέβαια το τι πορεία ακολουθεί ο καθένας και το πόσο αυτό επηρεάζεται από τον οικογενειακό κύκλο είναι ένα άλλο θέμα.
Επίσης δεν ξέρω αν έχω βάλει ξανά τόσα θαυμαστικά μαζεμένα, αλλά τι να κάνω που τα αξίζουν όλα!
Μην ξεχνιόμαστε όμως.
Εξαιρετικοί οι ηθοποιοί, ναι. Και τραγουδούν και υπέροχα. Και ναι, χορεύουν και πολύ καλά στα βήματα των καλοδουλεμένων χορογραφιών. Δε μπορώ όμως να μην αναφερθώ και στα τεχνικά στοιχεία της παράστασης. Τα υπέροχα κοστούμια, τα μαγικά και τεράστια σκηνικά και φυσικά τη μουσική, ή μάλλον τους μουσικούς που που επενδύουν ζωντανά με τη μουσική τους όλο το έργο.
Το "Annie" δεν είναι απλά ένα έργο για κάποιο ορφανό κοριτσάκι.
Πριν κλείσω, θέλω να υπογραμμίσω κάτι.
Το "Annie" δεν είναι απλά ένα έργο για κάποιο ορφανό κοριτσάκι που τελικά το υιοθετεί ένας καλοστεκούμενος πλούσιος κύριος και ζει αυτή καλά κι εμείς καλύτερα.
Είναι ένα βαθιά κοινωνικοπολιτικό έργο "φιλτραρισμένο" από τα αγνά μάτια μιας αθώας παιδικής ψυχής. Η κοινωνική ανισότητα, η εκμετάλλευση και η κακοποίηση, των ανήλικων παιδιών - λεκτικά και σωματικά, η φτώχεια, η αδικία είναι συμπρωταγωνιστές στο έργο.
Τώρα όμως θα κλείσω, και θυμηθείτε τα λόγια μου.
"Annie".
Ήταν πολυαναμενόμενο μιούζικαλ, έγινε πολυσυζητημένο, θα γίνει το χιτ της φετινής σεζόν! Είτε έχετε παιδάκια είτε όχι, κλείστε θέση άμεσα και όχι tommorow, tommorow!
Καλή θέαση!
