Ο Γιάννης Νταλιάνης μεταφράζει και σκηνοθετεί ένα ταξίδι στην επιστήμη, τη φαντασία και κυρίως την ανθρώπινη ψυχή. Το «On Ego», αποτελεί έργο του διακεκριμένου συγγραφέα και σκηνοθέτη Μικ Γκόρντον, και είναι βασισμένο στο βιβλίο «Η Σιωπηλή Χώρα» του νευροψυχολόγου Πωλ Μπροκς.
Έχεις ακουστά την τηλεμεταφορά;
Υποθέτω πως ναι.
Ποια η γνώμη σου;
Καλά, ναι, δεν έχεις τηλεμεταφερθεί και ποτέ, οπότε τι γνώμη να έχεις. Ούτε γω.
Πως όμως θα σου φαινόταν όμως, αν σου έλεγα πως η τηλεμεταφορά είναι πλέον γεγονός και πολύ σύντομα θα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας;
Την έχουμε δει να συμβαίνει σε ταινίες, έχουμε διαβάσει σε βιβλία γι' αυτή.
Έχουμε δει να συμβαίνει είτε μαγικά, είτε με τη χρήση της τεχνολογίας.
Κάποιες φορές ρίχνοντας μια χούφτα σκόνη στο τζάκι ή πιάνοντας ένα μαγεμένο αντικείμενο που έχει μετατραπεί σε "πύλη".
Κάποιες άλλες με τη δύναμη της σκέψης.
Μερικές φορές με χρήση διαστατικών πυλών, και τέλος με αποδόμηση της ύλης σε ένα μέρος, και αναδόμηση της στον τόπο προορισμού.
Την τελευταία περίπτωση, μελετούν και οι πρωταγωνιστές του «On Ego».
Ποιος όμως μπορεί να σου εγγυηθεί πως από τη στιγμή που θα αποδομηθείς, θα αναδομηθείς σώος και αρτιμελής στην άλλη άκρη;
Ποιος μπορεί να σου εγγυηθεί πως δε θα πάει τίποτα στραβά;
Σωστά μάντεψες. Κανείς!
Και μάντεψε τι παθαίνει ο πρωταγωνιστής μας.
Πάλι μάντεψες σωστά!
ΚΑΤΙ ΠΗΓΕ ΣΤΡΑΒΑ!
Όμως ήρθε η ώρα να ανοίξω μια παρένθεση.
Ετοιμάσου για φιλοσοφία.
Έχεις ακούσει ποτέ για το «Παράδοξο του Θησέα», ή το «Πλοίο του Θησέα»;
Αν ναι, μπορείς να προσπεράσεις το παρακάτω γκρι κομμάτι. Αν όχι, ώρα για γνώση!
Το Παράδοξο του Θησέα είναι ένα φιλοσοφικό ερώτημα που απασχόλησε τους ανθρώπους από τα αρχαία ακόμη χρόνια και βασίζεται στο ερώτημα:
Αν σε ένα αντικείμενο αντικατασταθούν όλα του τα μέρη το αντικείμενο παραμένει το ίδιο;
Το φιλοσοφικό ερώτημα απασχόλησε φιλοσόφους από τον Ηράκλειτο και το Σωκράτη, μέχρι τον Τόμας Χομπς και τον Τζον Λοκ. Αυτός όμως που το ανέδειξε περισσότερο είναι ο Πλούταρχος βασισμένος στον παρακάτω μύθο:
«Το πλοίο με το οποίο ο Θησέας και οι νέοι της Αθήνας επέστρεψαν από την Κρήτη (όπου αντιμετώπισαν το Μινώταυρο) είχε τριάντα κουπιά, και διατηρήθηκε από τους Αθηναίους για πολλούς αιώνες. Κάποια στιγμή όμως, αντικαταστάθηκαν τα παλιά ξύλα που σάπισαν με καινούρια. Από τότε οι φιλόσοφοι άρχισαν να διαφωνούν σχετικά με την υπόσταση του αντικειμένου. Η μία πλευρά, υποστήριζε ότι το πλοίο παρέμενε το ίδιο ενώ η άλλη ότι δεν είναι το ίδιο.»
Αργότερα το θέμα επεκτάθηκε ακόμη περισσότερο από τον Τόμας Χομπς, που έθεσε ένα νέο προβληματισμό, διερωτώμενος «Τι θα γινόταν αν μετά την αντικατάσταση όλα τα παλιά κομμάτια συγκεντρώνονταν και επανατοποθετούνταν ώστε να δημιουργήσουν ένα δεύτερο πλοίο; Ποιο από τα δύο πλοία θα ήταν αυτό του Θησέα;»Και ερωτώ:
Αν και τα δυο πλοία, είναι το πλοίο του Θησέα, μπορούν να συνυπάρξουν ως μια οντότητα, σε δυο διαφορετικά "σώματα";
Ίσως μπορείς να φανταστείς που το πάω.
Δε θα σποιλάρω. Θα θέσω όμως άλλο ένα ερώτημα:
Μπορείς να παίξεις το Θεό και να αποφασίσεις ποιος ζει και ποιος δε ζει σε αυτόν τον κόσμο;
Καρκίνος.
Μια λέξη που προκαλεί τρόμο μόνο στο άκουσμα της. Και λογικό είναι. Ακόμα ονομάζεται "επάρατη νόσος". Καταραμένη ασθένεια, παλιαρρώστια που τη λένε και στο χωριό μου.
Να το κάνω λίγο καλύτερο;
Καρκίνος στον εγκέφαλο.
Πόσο έτοιμος είσαι να τον αντιμετωπίσεις;
Πόσο έτοιμος είσαι να σταθείς πλάι σε κάποιον που τον αντιμετωπίζει;
Ξέρω πως είναι άσχετο με το θέμα της τηλεμεταφοράς, αλλά αν παρακολουθήσεις το «On Ego», θα με καταλάβεις.
Το «On Ego» είναι ένα έργο που απαιτεί τεράστια προεργασία. Και δεν αναφέρομαι στις πρόβες. Είναι το ηθικό και ψυχολογικό κομμάτι καλούνται να αντιμετωπίσουν οι πρωταγωνιστές.
Το «On Ego» είναι ένα δύσκολο έργο.
Ένα έργο που απαιτεί τεράστια προεργασία από μέρος των συντελεστών του πριν παρουσιαστεί στο κοινό. Και δεν αναφέρομαι στις πρόβες. Είναι το ηθικό και ψυχολογικό κομμάτι που έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν οι πρωταγωνιστές.
Από τη μια μεριά, υπάρχουν τα θέματα ηθικής τα οποία πραγματεύεται, έστω κι αν αυτά προέρχονται από μια άλλη, ίσως πιο φουτουριστική εποχή.
Από την άλλη, μιλάμε για τον καρκίνο στον εγκέφαλο. Ένα πρόβλημα που ως φαίνεται, θα συνεχίσει να είναι διαχρονικό.
Ο Γιάννης Καπελέρης, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη και ο Θανάσης Βλαβιανός, πλαισιωμένοι από τους Γιώργο Κορομπίλη, και Χρύσα Νταή, μας ταξιδεύουν και μας παρασύρουν μέσα σε αυτή τη πολυδιάστατη "δίνη".
Τη "δίνη" αυτή, ντύνει με τη μαγευτική φωνή της η Ελεονώρα Ζουγανέλη που ερμηνεύει και το τραγούδι που ακούγεται στο έργο.
Το θεωρώ ένα από τα βαθύτερα σε νόημα έργα της νέας σεζόν. Θα σε "τηλεμεταφέρει" μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο και τον ανθρώπινο ψυχισμό.
Δεν το θεωρώ σημαντικό τόσο για την πλοκή του.
Μην παρεξηγηθώ.
Αυτό το λέω γιατί ξέρω πως ο μέσος Έλληνας θεατής του θεάτρου, δεν είναι συνηθισμένος σε έργα επιστήμης-επιστημονικής φαντασίας.
Μιλάω για τις καταστάσεις και τις οποίες οι θεατές έρχονται να αντιμετωπίσουν παρέα με τους πρωταγωνιστές. Διλήμματα και συνθήκες που μπορεί να μας χτυπήσουν απροειδοποίητα, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Θέματα για τα οποία καλώς ή κακώς θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να ζούμε με το φόβο τους.
Είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις το Οn Ego σου;