Η Ήρα Κατσούδα είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες Ελληνίδες stand up κωμικούς της οποίας η πορεία, ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη. Από μικρή είχε σαν όνειρο να γίνει άλογο (you had to be there) αλλά δεν της βγήκε οπότε αφού σπούδασε Οικονομικά και υποκριτική, έγραψε το επί δύο χρόνια sold out στη Θεσσαλονίκη θεατρικό έργο «Ο Γάμος», πέρασε απο το χώρο του marketing και της διαφήμισης, τελικά ευτυχώς για εμάς κατέληξε στο stand up. Το «ΜΙΝΙΜΑΛ» είναι η τρίτη σόλο της παράσταση μετά τα «Χωρίς γλουτένη» και «Για γυναίκα καλή είναι». Πρόσφατα ξεκίνησε και το νέο της podcast τηλεπαιχνίδι αλλά αυτά θα σας τα πει η ίδια παρακάτω. Καλή ανάγνωση!
Ήρα καλησπέρα! Έκανες και εσύ το μάθημα «Εισαγωγή στην Κωμωδία 101» με τη θρυλική κασέτα του Έντι Μέρφι;
E, Αλίμονο! Είμαι κωμικός ακριβώς αυτής της γενιάς που το Delirious του Εντι Μέρφι ήταν η πρώτη μας επαφή με το είδος.
Θυμάμαι όταν το είχα πρωτοδεί είχα εντυπωσιαστεί! Δηλαδή είναι ένας άνθρωπος πάνω σε μια σκήνη μόνος του, χωρίς σκηνικά χωρίς άλλους συντελεστές και λέει αστεία σε ένα μικρόφωνο; Και είναι όλο κωμωδία; ΟΥΑΟΥ! Τι είναι αυτό; Το κάνει μόνο αυτός; Το κάνουν και άλλοι; Πως θα το βρω; Κάτι τέτοιο πρέπει να έγινε μέσα στο κεφάλι μου εκείνη την στιγμή.
Αλλά περίμενε λίγο. Εσύ μιλάς για Έντι Μέρφι σε κασέτα.
Άκυρο, το παίρνω πίσω. Δεν με αγγίζει αυτή η αναφορά τελικά. Εγώ είχα δει τον Μέρφι σε DVD. Άλλη γενιά σου λέω…!Πάλι δεν είχαμε ίντερνετ φυσικά.
Πόση αλήθεια εμπεριέχει ένα bit στο stand up;
Από ελάχιστη έως αρκετή.
Πάντα έχεις μια ρεαλιστική αφετηρία και από εκεί και πέρα αρχίζεις και χτίζεις διανθίζοντας την αλήθεια με κωμική υπερβολή και αστεία. Βλέπεις η αλήθεια μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα αλλά μερικές φορές τυχαίνει να είναι βαρετή αφηγηματικά, οπότε βρίσκεις τρόπο να την κάνεις να σταθεί σαν bit.
Από την άλλη, υπάρχουν αληθινές ιστορίες οι οποίες υπερβαίνουν κάθε κωμική φαντασία σε τέτοιο βαθμό που σταματάει να γίνεται πιστευτό, οπότε εκεί υποβιβάζεις ή λες μέρος της αλήθειας. Πόσες φορές λέμε μεταξύ μας με συναδέλφους μια ιστορία που έχει συμβεί, και λέμε πολύ καλό αυτό για κείμενο, αλλά άντε να σε πιστέψουν.
Αυτό όμως αφορά στα κείμενα story telling, και το διαφοροποιώ επειδή υπάρχουν διάφορα είδη κωμωδίας και κειμένων που δεν χρειάζεται πάντα να πατάς σε κάτι ρεαλιστικό.
Παρουσιάζεις πλέον το τρίτο σόλο σου, η δημιουργία κάθε ολοκληρωμένης παράστασης stand up γίνεται πιο εύκολα ή πιο δύσκολα από την προηγούμενη;
Ίσως γίνεται πιο εύκολα τεχνικά μιας και οι κωμικοί όσο γράφουμε σόλο τόσο μεγαλύτερη εμπειρία έχουμε. Αλλά το επίπονο είναι όταν ολοκληρώνεις την προηγούμενη παράσταση, η οποία έχει φτάσει στον βέλτιστο βαθμό της μετά από τόσο καιρό που την παρουσιάζεις, οπότε μετά λες «Α! τώρα έχει γίνει τέλεια. Ας την πετάξω να ξεκινήσω με μέτρια αστεία από το μηδέν!» Είναι αρκετά αυτοκαταστροφική διαδικασία αν το καλοσκεφτείς.
Από την άλλη πλευρά, είναι και φουλ δημιουργικό γιατί ναι μεν η προηγούμενη παράσταση είναι στο peak της τεχνικά αλλά προσωπικά από ένα σημείο και ύστερα βαριέμαι τα παλιά μου κείμενα και δεν κρύβω ότι υπάρχει και μια ανυπομονησία για τα καινούρια. Νέες σκέψεις, καινούριες προσεγγίσεις, ολοκαίνουργα αστεία.
Βασικά η όλη διαδικασία είναι σαν να ξαναερωτεύεσαι. Από την μια πρέπει να ξαναμάθεις τον καινούριο άνθρωπο και να ξαναξεκινήσεις από τα βασικά, από την άλλη υπάρχει αυτή η έξαψη του πρωτόγνωρου.
Θίγεις στην παράσταση σου θέματα σεξισμού και κοινωνικά γενικότερα, θεωρείς μπορεί να γίνει με αφορμή αυτά δημιουργικός διάλογος;
Ας ξεκινήσουμε με το ότι δεν θέλω να γίνεται κανένας διάλογος κατά την διάρκεια της παράστασης!
Πέρα από την πλάκα, ναι φυσικά οποιοσδήποτε δημόσιος λόγος με οποιαδήποτε μορφή του είτε κωμικός είτε σοβαρός είτε τραγουδιστός, μπορεί να αποτελέσει μια αφετηρία συζήτησης και προβληματισμού. Πάντα βέβαια εάν θέλει ο δέκτης να το προσλάβει με αυτό τον τρόπο και να μην μείνει στο κομμάτι της διασκέδασης.
Θέλω να πω και το bella ciao είναι ένα πολιτικό και ταξικό κομμάτι αλλά παρόλα αυτά το χορεύουν και στην Μύκονο ενώ ανοίγουν σαμπάνια των 5.000 ευρώ.
Από το 1 ως το 10, πόσο έχει κουράσει η ομάδα ερωτήσεων τύπου «είναι το stand up ανδροκρατούμενος χώρος;», «έχει το χιούμορ φύλο;» κλπ.;
10.000! Να σου πω κάτι; Αρχικά ευχαριστώ που δεν έχει μέσα η συνέντευξή μας τέτοιες ερωτήσεις. Κατά δεύτερον, το πρόβλημα με αυτές τις ερωτήσεις είναι ότι είναι ΑΚΡΙΒΩΣ οι ίδιες και πλέον δεν έχω κάτι άλλο να απαντήσω.
Θέλω να πω στην ερώτηση αν έχει φύλο το χιούμορ, η απάντηση είναι όχι. Πες μου τώρα εσύ πόσες φορές μπορείς να γράψεις διαφορετικά το όχι, όταν η ίδια η ερώτηση δεν επεκτείνεται περαιτέρω και είναι φασόν η ίδια. Πραγματικά ώρες ώρες νιώθω σαν το chat gpt που του πετάς ένα κείμενο και του λες κάνε rephrase.
Επίσης πέρα από γυναίκα, είμαι και άνθρωπος και με προβληματίζουν πράγματα όπως όλους μας, έχω να μιλήσω και για άλλα θέματα και παρόλα αυτά νιώθω εγκλωβισμένη και υποχρεωμένη να απαντάω στις ΙΔΙΕΣ ερωτήσεις.
Είναι η μέρα της Μαρμότας της δημοσιογραφίας.
Τέλος, ξεκίνησες πολύ πρόσφατα ένα νέο podcast, το “ΜΙΝΙΜΑΛ-The podcast game”, θες να μας πεις λίγα λόγια για αυτό;
Το πιο αγαπημένο μου project μέχρι τώρα! Είναι μια ιδέα που είχα εδώ και καιρό αλλά δεν είχα τον χρόνο να την υλοποιήσω. Ακούω podcast, μου αρέσουν και είχα αρχίσει να κουράζομαι με το ίδιο μοτίβο.
Οπότε αποφάσισα να κάνω το “ΜΙΝΙΜΑΛ-The podcast game”, το πρώτο τηλεπαιχνίδι χωρίς εικόνα, (μην αρχίσετε και εσείς δεν έχει εικόνα άρα δεν είναι τηλε-παιχνίδι αλλά σκέτο παιχνίδι, έτσι το χω φανταστεί έτσι το λέω) το πρώτο «ακουστικό» παιχνίδι, ένα podcast μόνο με παιχνίδια ήχου ή παιχνίδια που αποδίδονται ακουστικά όπως η περιγραφική παντομίμα που κάνουμε με τους καλεσμένους ή το «βρες τον πίνακα» όπου περιγράφω με ναΐφ τρόπο γνωστούς πίνακες και οι καλεσμένοι καλούνται να τους βρουν ή να απαντήσουν σε κάποια τελείως ράντομ ερώτηση. Γενικά είναι φουλ καμένο και είμαι πολύ περήφανη για αυτό.
Καλώ κόσμο που συμπαθώ και ξέρω ότι θα περάσουμε καλά, γιατί να σου πω την αλήθεια μου, το συγκεκριμένο podcast είναι το safe place μου. Δεν με νοιάζει πόσα κλικ θα κάνει (για την ώρα βέβαια κάνει αρκετά δεδομένου του νεαρού της ηλικίας του), δεν με νοιάζει να βγει «εμπορικό», το μόνο που με νοιάζει είναι να περάσουμε καλά με τους καλεσμένους, να παίξουμε και να κερδίσω γιατί είναι δικό μου οπότε νομίζω είναι δίκαιη η νίκη μου!
Και νομίζω ότι αυτή η φυσική βλακεία που υπάρχει κατά την διάρκεια της εγγραφής είναι αυτό που κάνει και το podcast πολύ ευχάριστο και πρωτότυπο για ακρόαση.
Κυκλοφορεί στο Spotify και στις περισσότερες πλατφόρμες και για τους παραδοσιακούς υπάρχει και στο κανάλι μου στο YouTube.
Ήρα σε ευχαριστώ πολύ για την απολαυστική συνέντευξη και ελπίζω να τα ξαναπούμε πολύ σύντομα!
Μπορείτε να βρείτε το “ΜΙΝΙΜΑΛ-The podcast game” στο spotify