Παρακολουθήσαμε την πολύ ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη παράσταση "Το επάγγελμα της μητρός μου", στο εμβληματικό θέατρο Στοά, στην περιοχή Ζωγράφου. Η θεατρική παράσταση βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του σατιρικού συγγραφέα Μποστ, που είναι γραμμένο το 1961. Μάλιστα, δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει δικό του κείμενο στο θέατρο.
Βασικός άξονας του έργου είναι η ζωή μιας αστικής οικογένειας της Ελλάδας του 1920, και η απόφαση της μητέρας της οικογένειας να εργαστεί ως ιερόδουλη. Πρόκειται για μία παράσταση σουρεαλιστική και παράδοξη -αλλά και επίκαιρη-, καθώς αγγίζει ζητήματα που αφορούν και τις σημερινές οικογένειες. Η θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία ανήκει στον Θανάση Παπαγεωργίου, ο οποίος κατέχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Κλεόβουλου, του πατέρα-αρχηγού της οικογένειας. Τα λόγια είναι περιττά για τον γνωστό ηθοποιό. Καταφέρνει, μέσα από τους πολλαπλούς ρόλους που αναλαμβάνει (στην υποκριτική, τη διασκευή και τη σκηνοθεσία, όπως αναφέρθηκε παραπάνω) να περιγράφει άρτια τον άνδρα-στυλοβάτη της οικογένειας και να "αγγίζει" και τα κωμικά στοιχεία του ρόλου του. Η σύζυγος και μητέρα των παιδιών του είναι η Δωροθέα (Εύα Καμινάρη), μία πολύ ταλαντούχα ηθοποιός, που κερδίζει τον θεατή με την έντονη παρουσία της στη σκηνή. Ενσαρκώνει τη μητέρα-νοικοκυρά-γυναίκα που επιδιώκει να χειραφετηθεί και να υποστηρίξει οικονομικά τον άντρα της.
Στην οικογένεια βρίσκονται επίσης τα παιδιά, δύο νεαρά κορίτσια (Ελευθερία Στεργίδου και Χριστίνα Πλατανιώτη) και ο νεαρός Ιπποκράτης (Γιάννης Φουντάς). Οι δύο κοπέλες με τον δυναμισμό τους πάνω στη σκηνή, συμπληρώνουν η μία την άλλη, αποτυπώνοντας πολύ εύστοχα τη νεανική ορμή που συνεπάγεται διάθεση για αταξία και εφηβική πονηριά. Ο Γιάννης Φουντάς είναι εξαιρετικός στον ρόλο του γιου, ο οποίος αποκλίνει από τις νόρμες που αναμένονται από εκείνον. Είναι ιδιαίτερα εκφραστικός και καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης προκαλεί γέλιο και εύθυμη διάθεση με τον χαρακτήρα και την αμφίεσή του, χωρίς αυτό να βασίζεται σε ευτελή αστεία.
Η οικογένεια ολοκληρώνεται με τη θεία Αρετή (Ευδοκία Σουβατζή). Εκείνη υποδύεται την αδερφή του Κλεόβουλου, που μένει στον κάτω όροφο και έχει την τάση να (υπερ)εμπλέκεται στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και τη συνολική οικογενειακή ζωή. Εργάστηκε στα νιάτα της ως τραπεζικός, δηλαδή σε ένα συμβατικό, "σοβαρό" επάγγελμα ή μήπως... αυτό είναι μόνο η επιφάνεια; Η παράσταση προχωρά και εκτυλίσσεται με την ανακοίνωση της Δωροθέας σε ένα κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι ότι θα ξεκινήσει να εργάζεται ως ιερόδουλη. Στην αρχή, ο σύζυγός της διαφωνεί σθεναρά και διστάζει να της το επιτρέψει, στη συνέχεια όμως, και με την πίεση από τα παιδιά και τη θεία Αρετή, συμφωνεί με την ιδέα της γυναίκας του. Μάλιστα, αποδεικνύεται ο μεγαλύτερος σύμμαχός της, καθώς τη βοηθά πάρα πολύ στην απόκτηση του δικού της οίκου ανοχής και στην εδραίωσή της στο επάγγελμα. Άλλος ένας άνθρωπος που βοηθά ιδιαίτερα είναι ένας φίλος του Κλεόβουλου, ο ταλαντούχος Γιάννης Χαντέλης. Με ιδιαίτερα κωμικό τρόπο, τόσο μέσα από τα λόγια, όσο και μέσα από τις εκφράσεις του συμβουλεύει τον Κλεόβουλο, καθώς η σύζυγος του πρώτου έγινε επίσης ιερόδουλη. Εν τέλει, η Δωροθέα καταφέρνει να προχωρήσει στο επάγγελμα και να εργαστεί για αρκετά χρόνια, ενώ παράλληλα η οικογένεια αντιμετωπίζει διάφορες δυσκολίες, απρόβλεπτα και δυσάρεστα γεγονότα.
Ολοκληρώνοντας, "το επάγγελμα της μητρός μου" κερδίζει τον θεατή, καθώς αποτελεί μία ασυνήθιστη και πολύ ευχάριστη θεατρική εμπειρία. Εμπλέκοντας μέσα στο κείμενο πολλά στοιχεία του σήμερα, ο Θανάσης Παπαγεωργίου οδηγεί τον θεατή σε αυθόρμητο γέλιο, αλλά και γόνιμο προβληματισμό. Αγγίζει το ζήτημα της υποκρισίας και της εμμονής στους τύπους και τις συμβάσεις, που διακατέχει συχνότατα ακόμα και σήμερα την ελληνική οικογένεια. Ακόμη, με σεβασμό και χιούμορ προσεγγίζει κοινωνικοπολιτικα ζητήματα του σήμερα, μεταφέροντάς τα με ιδιαίτερη ευστοχία στην πλοκή της παράστασης. Η ώρα περνάει πολύ ευχάριστα και, η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα θεατρικό πόνημα που αξίζει να το παρακολουθήσουμε όλοι, καθώς απευθύνεται σε όλους με αξιοσημείωτο σεβασμό -και τους αφορά όλους-. Σας προτρέπω λοιπόν να ζήσετε μία όμορφη θεατρική εμπειρία που θα θυμάστε για καιρό, με "όχημα" ένα έργο που ψυχαγωγεί και ταυτόχρονα προβληματίζει.
Μαρία Ουρανία Καραμέτα
Επί πτυχίω Φοιτήτρια Τμήματος Θεατρικών Σπουδών