Πάρης Ρούπος. Ένα όνομα, χιλιάδες αστεία. Πετυχημένα πάντα; Ίσως. Το χιούμορ είναι υποκειμενικό. Ο άνθρωπος που τολμάει τα πάντα. Ένας σύγχρονος YES MAN. Κοινά αστεία; Ναι. Μοναδικά αστεία; Ναι. Αστεία αστεία; Ναι. Όχι τόσο αστεία αστεία; Ναι. Τραγούδια; Ναι. Αστεία τραγούδια; Ναι. Αστεία για την Κύπρο (για τους 5-6 πάλι); Ναι. Αστεία για μανάδες; ΝΑΙ !!!
Απόλαυσα τόσο την παράσταση όσο και την προηγούμενη συνέντευξη μας που αποφάσισα πως είναι αναγκαίο ένα part 2. Με αφομή την πολυαναμενόμενη βιντεοσκόπηση της παράστασης ΟΧΙ ΜΑΝΑΔΕΣ στις 24/04 στο Temple Athens στο Γκάζι.
Ελπίζω να απολαύσετε τη συζήτηση μας. Καλή αναγνωση!
Εάν δεν κάνω λάθος το είδος της κωμωδίας που κάνεις ονομάζεται «one liners». Πώς περίπου πάει το γράψιμο σε αυτό το είδος κωμωδίας;
Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνω μόνο αυτό το είδος. Ειδικά η 2η σόλο μου παράσταση “ΟΧΙ ΜΑΝΑΔΕΣ” έχει αισθητά λιγότερα one liners σε σχέση με την προηγούμενη. Ομολογώ ότι τα αγαπώ όμως, γιατί γενικά είμαι φαν της συντομίας. Τα one liners είναι μικρά, κοφτά και σύντομα αστεία των λίγων δευτερολέπτων που δημιουργούν το δικό τους μικρό σύμπαν σε 2-3 προτάσεις και μετά χάνονται. Κάτι σαν αστεία-κομήτες. Κωμ-ήτες; Ναι, κάτι τέτοιο. Μη δίνετε σημασία. Να διευκρινίσω ότι τα one liners δεν είναι απαραίτητα λογοπαίγνια. Συνήθως βασίζονται σε μια κωμική ανατροπή ή έκπληξη.Το βολικό με αυτά είναι ότι μπορούν να συνταχθούν και να είναι έτοιμα για παράδοση και μέσα σε ένα λεπτό, εφόσον προκύψει η αρχική ιδέα. Επίσης, συχνά ένα one liner, μπορεί να αποτελέσει αφορμή ώστε να εξελιχθεί σε ένα μεγαλύτερο και διαφορετικού ύφους κείμενο. Λειτουργεί σαν θεμέλιο.
Πόσο καιρό παίρνει να ολοκληρωθεί μια παράσταση;
Αναλόγως αν έχεις και πρωινή δουλειά. Είδες, δεν είπα “κανονική”. Άσχετα αν το ακούμε συχνά. Είναι δηλαδή και θέμα αφοσίωσης σε συνδυασμό με την ανάγκη για επιβίωση. Δε ζεις από το στάνταπ για πολύ καιρό στην αρχή. Η πρώτη σόλο παράσταση κάθε κωμικού παίρνει κάποια χρόνια να χτιστεί, μέχρι να βρει και εκείνος/η τα πατήματα του/ης. Οι μετέπειτα έρχονται κάπως πιο αβίαστα χρονικά, μιας και πλέον γνωρίζουμε καλύτερα τη φόρμα και τους μηχανισμούς του είδους της κωμωδίας που εκπροσωπούμε. Για παράδειγμα, εμένα προσωπικά μου πήρε έξι χρόνια για την πρώτη και 1ένας χρόνος για τη δεύτερη. Αυτό συμβαίνει βέβαια γιατί οι παραστάσεις τείνουν να γράφονται παράλληλα με την παρουσίαση των προηγουμένων. Απλά μένουν για λίγο στην άκρη.
Το «Όχι Μανάδες» έχει και μουσικό κομμάτι, το οποίο ήταν και εξαιρετικά επιτυχημένο, καθώς έχεις και πολύ ωραία φωνή. Αν δεν ήσουν επιτυχημένος stand up comedian μήπως θα ήσουν μουσικός;
Θεέ μου, θα φοβόμουν πολύ να τα δηλώνω και τα δύο. Μουσικά είμαι πραγματικά ερασιτέχνης. Παίζω κιθάρα χρόνια και χαζοτραγουδάω. Καλή φωνή δεν πιστεύω ότι έχω, αλλά φρόντισα να εντάξω στο πρόγραμμα κομμάτια που κάπως την παλεύω φωνητικά να μην ακούγονται άσχημα ή να ακούγονται έστω κοντά στο σωστό. Μη μου δώσεις να τραγουδήσω Νταλάρα. Θα τρίζουν τα κόκκαλα του. Και είναι ακόμα ζωντανός, σκέψου πόσο θα πονάει. Μπορώ όμως εύκολα να τραγουδήσω Χατζηγιάννη. Και εννοώ όπως τραγουδάει τώρα.
Ποια είναι τα επόμενα βήματα για σένα; Να περιμένουμε νέα παράσταση από το Σεπτέμβρη;
Θα κάνω σε λίγο περίπου εφτά ως το ψυγείο να πάρω μια σόδα. Όσον αφορά το “ΟΧΙ ΜΑΝΑΔΕΣ”, αυτό κλείνει τον κύκλο του για την Αθήνα με βιντεοσκόπησή του την Τετάρτη 24 Απριλίου στο Temple. Δε θα πω όχι όμως σε λίγες ακόμα παραστάσεις στην επαρχία αν προκύψουν ή συμμετοχή σε κάποια φεστιβάλ το καλοκαίρι. Από Σεπτέμβρη δε θα υπάρχει ολοκληρωμένη παράσταση και λόγω του ότι θα δουλεύουμε ακόμα το μοντάζ της βιντεοσκόπησης. Μπορούν να ξεκινήσουν όμως δοκιμές υλικού για τη νέα παράσταση. Τον τελευταίο χρόνο, παράλληλα με το “ΟΧΙ ΜΑΝΑΔΕΣ” έτρεχε και ένα μουσικωμικό πρότζεκτ παρέα με τον (πραγματικό μουσικό) Γιάννη Ταυλά, με τον τίτλο “Θα Γίνει Άβολο”. Σκοπός μας είναι να το συνεχίσουμε και ως ζωντανή παράσταση αλλά και ιντερνετικά με κωμικά βίντεο. Έχουμε ήδη κάποια ανεβασμένα και κάποια στα σκαριά.
Αφιέρωσε στους αναγνώστες μας κάτι αστείο για κλείσιμο.
Θα αφιερώσω ένα oneliner (ορίστε, να ένα παράδειγμα) που δε βρίσκεται στο κείμενο του “ΟΧΙ ΜΑΝΑΔΕΣ” (μη δίνουμε και spoilers) αλλά ίσως μπει στην επόμενη παράσταση.
«Μεγάλωσα αλλά ακόμα προτιμώ να τρώω φαγητό από τα χεράκια της μητέρας μου. Δεν έχουμε πιάτα.»
Αν δεν το βρήκατε αρκετά αστείο βάλτε ένα λινκ που να βγάζει σε βίντεο με fails από γάτες.
Πάρη σε ευχαριστώ για άλλη μια απολαυστική συζήτηση! Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα!
コメント