Μιλάνο, 12/12/1969: Μια βόμβα στην Αγροτική Τράπεζα στο κέντρο της πόλης οδηγεί 16 ανθρώπους σε τραγικό θάνατο, ενώ περίπου 90 ακόμη τραυματίζονται βαριά – ένα αληθινό λουτρό αίματος. Στη σκιά της τραγωδίας και με την κοινωνία μουδιασμένη, συλλαμβάνονται άμεσα κάποια μέλη αριστερών και αναρχικών ομάδων ως υπεύθυνοι για την τρομοκρατική ενέργεια.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Giovanni Pinelli, ένας αναρχικός σιδηροδρομικός υπάλληλος που ανακρίνεται στην Αστυνομική Διεύθυνση του Μιλάνου, πέφτει μυστηριωδώς από το παράθυρο του τέταρτου ορόφου στο κενό. Παρά τις φήμες και τις υποψίες που περιβάλλουν τον μυστηριώδη θάνατό του, από τα τοπικά και διεθνή Μέσα Ενημέρωσης το περιστατικό αποδίδεται σε αυτοκτονία. Χρόνια αργότερα και αλλεπάλληλες δίκες μετά, αποδεικνύεται ότι στην αιματηρή βομβιστική επίθεση ήταν αναμεμιγμένα άτομα από τον ακροδεξιό παραστρατιωτικό χώρο. Και ο αναρχικός που πλήρωσε με τη ζωή του πέφτοντας από το παράθυρο;
Ο Ντάριο Φο κινητοποιεί τα θαυματουργά νήματα της κωμωδίας και καταργεί τον χρόνο
Ο Fo παράφορος και αιρετικός, γιος και ο ίδιος σιδηροδρομικού υπαλλήλου, με το καυστικό του χιούμορ κατακεραυνώνει τη διαφθορά που διαποτίζει τους θεσμούς στα θεμέλια των σύγχρονων κοινωνιών. Εξαπολύει τα φαρμακερά βέλη του εναντίον του κατεστημένου που συνθλίβει όποιον τολμά να αντιταχθεί. Κινητοποιώντας τα θαυματουργά νήματα της κωμωδίας, καταργεί τον χρόνο. Συνομιλεί με τον αθυρόστομο Αριστοφάνη και αποτίνει φόρο τιμής στους γελωτοποιούς και τους πλανόδιους μίμους του Μεσαίωνα, φέρνοντας στο προσκήνιο τους φτωχούς και απόκληρους της ζωής, όσους καταδικάζονται στο περιθώριο. Καταφέρνει έτσι να συνθέσει μια βιτριολική φαρσοκωμωδία που ξεγυμνώνει την υποκρισία και φέρνει κοινωνία και θεατές αντιμέτωπους με σκοτεινές αλλά διαχρονικές αλήθειες για την ανθρώπινη φύση.
Mια παράσταση επίκαιρη που αναδεικνύει τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας του σήμερα...
Αθήνα, 2021: Έξω από το θέατρο Γκλόρια απόγευμα Κυριακής, η ουρά αναμονής από θεατές όλων των ηλικιών φιδογυρίζει στη στοά και γεμίζει το πεζοδρόμιο - ανάμεσά τους τόσοι πολλοί νέοι, είναι πραγματικά εντυπωσιακό! Ο Γιάννης Κακλέας δίνει νέα πνοή στο αριστούργημα του Fo, επιχειρώντας μια ακροβασία ανάμεσα στην πολιτική σάτιρα, την comedia dell’ arte, το stand-up comedy αλλά και το μιούζικαλ. Παραμένει πιστός στο πνεύμα του μεγάλου Ιταλού δραματουργού, αλλά ενορχηστρώνει μια παράσταση επίκαιρη, πάλλουσα και τολμηρή, που αναδεικνύει τα κακώς κείμενα και τις πληγές της ελληνικής κοινωνίας του σήμερα. Το πείραμά του αποδεικνύεται απολύτως επιτυχημένο. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη μαεστρία της τέχνης του Φο: έντονη κινησιολογία, πλαστικότητα του σώματος και του προσώπου, αλλαγές στη χροιά της φωνής και το ύφος, και συγκλονιστική ζωντανή μουσική υπόκρουση και τραγούδι. Έτσι κατακτά το κοινό και απογειώνει ένα κείμενο που σφυροκοπά ανελέητα κάθε μορφή διεφθαρμένης εξουσίας όσο κι αν έχει απλώσει τα πλοκάμια της παντού. «Απέναντι στο άδικο, κανείς μη μένει μόνος».
Στην αρχή νομίζεις ότι θα είναι μια παράσταση για έναν πρωταγωνιστή –όλα τα φώτα πέφτουν πάνω στον Πάνο Βλάχο– και όχι άδικα. Καταπίνει τη σκηνή με την παρουσία του, είναι παντού και είναι όλοι, είναι αυτοί και ο καθένας από μας, οι τότε και οι τώρα. Κάνει το υπερβατικό ταξίδι του στις εποχές κι έρχεται να υμνήσει τον ταπεινό γελωτοποιό, τον απλό και περιφρονημένο, που όμως έχει την πιο διεισδυτική ματιά για τα πράγματα. Ναι, δεν μπορείς να τραβήξεις τα μάτια σου από πάνω του, σε καθηλώνει με την αμεσότητά του, την ψυχή και τον ιδρώτα που βάζει σε κάθε λέξη.
Όμως, τελικά δεν υπάρχουν ήσσονες ρόλοι: στην παράσταση, όπως και στην πραγματικότητα, είμαστε όλοι θύτες και θύματα, φταίχτες και ηττημένοι, σε ένα ατέρμονο κωμικοτραγικό γαϊτανάκι που κρατάει από τα βάθη των αιώνων και τις απαρχές της ζωής. Ο Θοδωρής Σκυφτούλης, ο Στέλιος Πέτσας, ο Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, ο Φοίβος Ριμένας και η Ιφιγένεια Αστεριάδη θα έχουν κι εκείνοι τη στιγμή τους στο προσκήνιο. Και το κοινό τους ανταμείβει απλόχερα με φωνές, τραγούδι και χειροκρότημα που δεν περιμένουν το τέλος του έργου. Με όχημα τα 9 πρωτότυπα τραγούδια που επενδύουν το κείμενο, θα μας εξηγήσουν, θα μας εξοργίσουν, θα μας συγκινήσουν – και πραγματικά θα λάμψουν.
Το θέαμα εκπέμπει ενέργεια μεθυστική, ρυθμό καταιγιστικό και η μουσική του Βάιου Πράπα συμπληρώνει οργανικά την εξέλιξη της θεατρικής πράξης. Κάπου τονίζει έναν μορφασμό, κάποτε απηχεί αυτό που σκέφτεσαι και δεν τολμάς να αρθρώσεις, αλλού σε ξεσηκώνει και άλλοτε σε κάνει να δακρύζεις και να γελάς πικρά. Όλα σε ένα τόσο καλοκουρδισμένο σύνολο, ώστε δεν θα καταλάβεις πότε πέρασαν τα 100 λεπτά. Και φεύγοντας, θα δικαιώσεις το όραμα του Φο για το θέατρο. Γιατί αυτό ακριβώς ήθελε: έναν παντοδύναμο οργανισμό ο οποίος κάνει τους ανθρώπους να γελούν με πράγματα δραματικά, ενώ μέσα στην ευθυμία απομένει το κατακάθι της οργής.
Δεν θα σου έρθει εύκολα η κάθαρση, θα σε συνταράξει όμως το τέλος γιατί θα δεις κι εσύ την ευθύνη σου κατάματα
Ήθελα να σου έχω βγάλει περισσότερες φωτογραφίες, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα πας. Ήθελα να τους φωτογραφίσω σε όλο τον επί σκηνής οίστρο, αλλά θα ήταν μάλλον άδικο, γιατί το συναίσθημα δεν πιάνεται. Τις ήθελα τις φωτογραφίες, σκέφτηκα να βγάλω έστω στο τέλος. Αλλά στο τέλος πια δεν μπορούσα να σταματήσω να χειροκροτώ.
Ξένια Μαυρομμάτη
Θέατρο Γκλόρια, Ιπποκράτους 7, Αθήνα 10679 210 3600832
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη 20:00, Πέμπτη 21:00,Παρασκευή 21:00
Σάββατο 18:00 & 21:00, Κυριακή 20.00
Εισιτήρια:18€ κανονικό,
15€ φοιτητικό, ΑΜΕΑ, ανέργων, άνω 65 ετών
Προπώληση στη viva.gr
Συντελεστές
Σκηνοθεσία/Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη, Γιάννης Κακλέας
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη / Μουσική σύνθεση: Βάϊος Πράπας
Στίχοι τραγουδιών: Πάνος Βλάχος / Χορογραφίες: Αγγελική Τρομπούκη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Λητώ Τριανταφυλλίδου, Ρέα Σαμαροπούλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Καλαβρού
Βοηθός φωτίστριας: Στέβη Κουτσοθανάση
Μουσικός επί σκηνής: Βάϊος Πράπας
Παίζουν: Πάνος Βλάχος, Φοίβος Ριμένας, Θοδωρής Σκυφτούλης, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Στέλιος Πέτσος
Φωτογραφίες.: Πάτροκλος Σκαφίδας