Review: «Η μέρα της φούστας» και το αβυσαλλέο ''κυνήγι'' εξουσίας
- Απόστολος Ιωαννίδης
- πριν από 2 ημέρες
- διαβάστηκε 2 λεπτά
Στο θέατρο «Δίπυλον», στο πρόσφατα ανακαινισμένο θέατρο του κέντρου της Αθήνας, όπου στεγάζεται από φέτος η πειραματική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, παρακολουθήσαμε την παράσταση «Η μέρα της φούστας». Η Ζωή Χατζηαντωνίου σκηνοθετεί μια διασκευή του βαθιά κοινωνικοπολιτικού έργου του Ζ.Π. Λίλιενφελντ και οι θεατές έρχονται αντιμέτωποι με τις ακραίες, παθογενείς αλήθειες της δικής τους κοινωνίας.
Αγόρια και κορίτσια σε ένα κοινότυπο σχολείο ζουν την εφηβεία τους με όλα τα χαρακτηριστικά της σημερινής πραγματικότητας: ζουν με αναρχία, αδιαφορία και ασέβεια, με διαρκή διάθεση για ισοπέδωση, σεξουαλική ηδονή και βία σε όλες τις μορφές. Μια καθηγήτρια προσπαθεί μάταια να τους κάνει μάθημα, βιώνοντας ευτελισμό και απαξίωση από μεριάς τους. Όλα φαίνονται μετέωρα, ώσπου εμφανίζεται εντός της τάξης η ύπαρξη ενός όπλου. Η εξέλιξη πρόκειται να είναι σκληρή, αποκαρδιωτική και ανηλεή, ως ένα ολοκληρωμένο "κυνήγι" εξουσίας.Όσο ριψοκίνδυνο και αν είναι η σκηνοθεσία ενός τέτοιου έργου, η Ζωή Χατζηαντωνίου κέρδισε το στοίχημα, αποδεικνύοντας ότι στο θέατρο όλα μπορούν να ειπωθούν. Με ευθύτητα, που δημιουργεί στους θεατές σφύξιμο στον στομάχι, τα βιώματα της συγκεκριμένης, μαθητικής κοινότητας αποδόθηκαν με το σθένος και την ειλικρίνεια (καλύτερα, την "μπέσα"), με την οποία κάθε άτομο οφείλει να αντιμετωπίσει τα ακραία ζητήματα παθογένειας, που εκτυλίσσονται στις ζωές των σημερινών ανθρώπων. Η σκηνοθέτης τράβηξε την "κουρτίνα", ωθώντας το κοινό να αντικρίσει τα απόνερα θεμελιωδών ζητημάτων, πλαισιωμένα σε μια θεατρική ακρότητα, που, δυστυχώς, δεν απέχει διόλου από την αληθινή.
Αυτό το βάρος θεατρικής, αλλά και κοινωνικοπολιτικής υφής, που η σκηνοθέτρια δέχθηκε να επωμιστεί, μέσα από το συγκεκριμένο έργο, έφεραν σε σημαντικό βαθμό και οι ηθοποιοί της παράστασης. Η Θεοδώρα Τζήμου οδήγησε το κοινό στο να αισθανθεί όλα τα ψυχολογικά στάδια, που ένας απεγνωσμένος άνθρωπος δύναται να ζήσει, απέναντι στο τρομακτικό σκοτάδι της τωρινής πραγματικότητας, περνώντας από την ασφυκτική απελπισία και τη ματαίωση έως τη σκληροπυρηνική, άνευ ορίων απαίτηση για επιβολή, απέναντι σε μια κοινωνία, η οποία φαίνεται ότι έχει συνηθίσει στο ''δίκαιο της πυγμής'' και την αυθαιρεσία της εξουσίας.
Άξιοι και άξιες ειδικής μνείας εννοείται ότι οι κρίθηκαν και οι ηθοποιοί, που υποδύθηκαν τους μαθητές και τις μαθήτριες της καθηγήτριας και συναπάρτισαν τον θίασο: Μαρία Αρζόγλου, Νατάσα Βλυσίδου, Νικόλας Γραμματικόπουλος, Πάνος Κλάδης, Θάνος Κόνιαρης, Οδυσσέας Πετράκης, Πάνος Χατσατριάν.
Ένα έργο με στοιχεία κοινωνικού προβληματισμού, ψυχολογικού θρίλερ, την αλήθεια του οποίου πολλοί θα χαρακτήριζαν ''γκροτέσκα'', προκειμένου να εφησυχαστούν ότι όσα προέβαλε η παράσταση δεν ανταποκρίνονται στο σήμερα. «Η μέρα της φούστας» έθιξε όσα δημιουργούν στον ευαισθητοποιημένο κόσμο, σφύξιμο στο στομάχι, με στόχο μήπως κάποτε οι άνθρωποι γίνουμε λίγο πιο γενναίοι, ώστε να αντικρίσουμε όσα λάθη κάναμε και όσα πρέπει να πληρώσουμε, για να προχωρήσουμε σε εκ βαθέων αλλαγή και αναθεώρηση.
