Παρακολουθήσαμε «Το ημερολόγιο ενός τρελού» στο Θέατρο επί Κολωνώ. Πρόκειται για το γνωστό μυθιστόρημα του Γκόγκολ σε ερμηνεία του πάντα ταλαντούχου Ιωσήφ Ιωσηφίδη, σε μορφή φυσικά μονολόγου, σε διασκευή της αγαπημένης Ομάδας GAFF και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πασσά.
Ο Αξέντι Ιβάνοβιτς Προπίτσιν είναι δημόσιος υπάλληλος. Όπως καταγράφει καθημερινά στο ημερολόγιο του, πηγαίνει στη δουλειά του πιστά κάθε μέρα, κάνει ότι του ζητήσει το αφεντικό του, πάει ακόμα και σπίτι του και του ξύνει τις πένες. Του αρέσει η όμορφη κόρη του αφεντικού. Πηγαίνει θέατρο. Τσακώνεται με την οικιακή βοηθό του. Και συνομιλεί με σκυλιά της καλής κοινωνίας. Κάπου μέσα στο κυκεώνα της δύσκολης καθημερινής ζωής ενός απλού, φτωχού δημοσίου υπαλλήλου ο Προπίτσιν χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα και ξεκινούν τα ψυχωτικά του επεισόδια. Οι εντυπώσεις μας
Σε ένα εξαιρετικά έξυπνο και απλό σκηνικό – όπως πάντα στις παραστάσεις της ομάδας GAFF – ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης μας αφηγείται τις σκέψεις του Προπίτσιν.
Η επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα ενός απλού ανθρώπου, οι καθημερινές συγκρούσεις, οι αντικρουόμενες επιθυμίες, οι ελπίδες, τα όνειρα, οι απογοητεύσεις. Η φτώχεια και η εξαθλίωση, η έλλειψη κινητικότητας μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων, η αντίθεση της ζωής των αριστοκρατών σε σύγκριση με τους εργάτες. Αργά αλλά σταδιακά ο Προπίτσιν πνίγεται από τις παρατηρήσεις του αυτές, από τις ίδιες του τις σκέψεις, από τη ματαιότητα της ζωής του και οδηγείται στην ψύχωση.
Στην αρχή διατηρεί κάποια ψήγματα λογικής τα οποία χάνει στην πορεία και φτάνει να πιστεύει ότι είναι ο χαμένος βασιλιάς της Ισπανίας. Στο ψυχογράφημα αυτό του Γκόγκολ, που ίσως να μιλά και για μια πτυχή του ίδιου του του εαυτού, ο απλός άνθρωπος χάνει τη μάχη με τη καθημερινότητα και τη λογική, το μυαλό του σπάει και παραδίδεται στην παράνοια.
Η ερμηνεία του Ιωσήφ Ιωσηφίδη είναι συγκινητική, ισορροπημένη και δίνει μια όσο πιο ακριβή εικόνα θα μπορούσε να δίνει σε μια ψυχωτική ή και σχιζοφρενή προσωπικότητα ένας ηθοποιός. Η σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Παππά ήταν και αυτή πολύ ενδιαφέρουσα, χωρίς περιττή υπερβολή στην απόδοση.
Για λίγες ακόμα Κυριακές στο Θέατρο επί Κολωνώ. Μην το χάσετε!