top of page

Review: Μικρές, αλλά συχνές (?), Ιστορίες Φόνων

Έγινε ενημέρωση: 27 Μαρ 2023


Θέατρο, Μικρές Ιστορίες Φόνων


4 ιστορίες. Ένας φόνος στην κάθε μία και ένα κοινωνικό πρόβλημα του σήμερα, περιπλέκονται με μαεστρία. Ο φασισμός, η ψυχική υγεία, ο βιασμός, η ομοφυλοφιλία και η γυναικοκτονία, όπως συμβαίνουν ή υφίστανται συνήθως ή πάντα. 

Οι ρόλοι του θύματος και του θύτη εναλλάσσονται συνεχώς σε κάθε ιστορία. Ο κάθε ήρωας έχει την ευκαιρία να απολογηθεί χωρίς το βάρος της κοινωνικής κατακραυγής, να πει τα γεγονότα όπως θεωρεί εκείνος ότι έγιναν και πιθανώς να ελαφρύνει την ενοχή και τον στιγματισμό που τον βαραίνει και τον κυνηγά ως και στον τάφο, διεκδικώντας έστω και εκ των υστέρων μια προοπτική δικαίωσης. Αναρωτιέσαι και αναρωτιέμαι, τελικά ποιος είναι θύτης και ποιος θύμα; Μπορεί το θύμα να είναι και θύτης και το αντίστροφο;


«Ήταν τυχερός ο μπάσταρδος. Μια φορά ξεψύχησε. Κι εγώ πεθαίνω κάθε μέρα...»

Θέατρο, Μικρές Ισοτρίες Φόνων
Δημήτρης Πνευματικός, Ξένια Γουρούβα, Κατερίνα Φραγκοπούλου


Μια παράσταση που λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, παρουσιάζει την κοινωνία μας όπως είναι και όπως θα έπρεπε να είναι. Τονίζει το σκοτάδι για να το ξορκίσει και να αναδειχτεί το φως, ακόμη κι αν είναι μια μικρή φλόγα από ένα σπίρτο (για μένα, η χαραμάδα της ελπίδας).


«Κάνε μου μια χάρη... Μη γράψεις ποτέ γι’ αυτή (την ιστορία)». Αν όμως δε γράψει, αν δεν μιλήσει ή αν δεν αφηγηθεί κάποιος αυτές τις ιστορίες, τότε αυτές θα μείνουν στο σκοτάδι. Κι εμείς ως κοινωνία, επίσης.


Ηθοποιός σημαίνει φως, τραγουδούσε ο αείμνηστος Χορν. Όλοι αυτοί οι ηθοποιοί, όλα αυτά τα νέα παιδιά ανέδειξαν το φως. Έπεσαν κατευθείαν στα βαθιά και κολύμπησαν.


Θέατρο, Μικρές Ιστορίες Φόνων
Άντζελα Σπυροπούλου, Απόστολος Τζίκας, Αλεξάνδρα Στεργίου


Το κείμενο του Παναγιώτη Μπρατάκου αναδεικνύει τις παθογένειες της χθεσινής και της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Ελπίζω όχι και της αυριανής. Με τέτοια έργα υπάρχει ελπίδα. Ευελπιστώ αυτή η παράσταση να ειδωθεί απ’ όσο το δυνατόν περισσότερα μάτια γίνεται, να αποτελέσει τροφή για σκέψη σε όλους και αφορμή να είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι, πιο δυνατοί, πιο αισιόδοξοι. Σε μένα τα κατάφερε!


«Η αγάπη δε σκοτώνει. Το πάθος ναι, η ζήλια ναι, ο έρωτας ναι. Η αγάπη όμως όχι. Αν νικούσε η αγάπη, όλοι θα ήταν εδώ. Αν νικούσε η αγάπη, όλα θα ήταν αλλιώς». Να αγαπάτε, να αγαπάμε το φίλο, το σύντροφο, το παιδί, το γονιό, τον άνθρωπο!


Ανδρονίκη Προκόπη



bottom of page