Είναι από τις λίγες φορές που δυσκολεύομαι να συγκρατήσω τα δάκρυά μου γράφοντας αυτό το κείμενο για αυτή την παράσταση. Πώς άλλωστε μπορώ να αποστασιοποιηθώ από μια παράσταση τόσο συγκινητική και τόσο συγκινητικά ανθρώπινη... Θα βάλω τα δυνατά μου όμως...
Το θεατρικό έργο «Το αγόρι με τις δύο καρδιές» των Αφγανών συγγραφέων Χάμεντ & Χεσαάμ Αμίρι παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.
Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία μιας οικογένειας προσφύγων – αυτής των συγγραφέων – που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, μετά την κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους της από τους Ταλιμπάν, κάτι το οποίο δυστυχώς επαναλήφθηκε πριν 3 χρόνια (το 2021).
Αληθινή ιστορία... Πάντα φωλιάζουν αλλιώς μες την ψυχή μου/μας. Δεν είναι απλώς και μόνο μια ιστορία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Είναι μια ιστορία που οι άνθρωποί της βρίσκονται ανάμεσά μας, κάποιοι εν ζωή, και δεν διαφέρουν σε τίποτα από εμάς. Το ταξίδι αυτών των ανθρώπων, αυτής της ιστορίας, ξεκινάει από το Αφγανιστάν - μια χώρα ταλαιπωρημένη από εσωτερικές και εξωτερικές διαμάχες, διασχίζει όλη την Ευρώπη, από τη Ρωσία μέχρι την Αγγλία, και φέτος φτάνει στην Ελλάδα, στη σκηνή του θεάτρου Άλμα.
Πάντα με άγγιζαν οι θεατρικές μεταφορές ή/και απεικονίσεις αληθινών ιστοριών. Η δυναμική τους είναι διαφορετική και ακουμπάνε αλλιώς στην ψυχή όσων γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι αυτό που θα βιώσουν είναι πραγματικό, συνέβη και είναι 100% βίωμα κάποιων άλλων, κι όχι απλά ότι βασίζεται σε αληθινές ιστορίες και περιστατικά που, ιδιαίτερα όσον αφορά το προσφυγικό ζήτημα, όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει.
Οι δύο βασικές αιτίες για να φύγει η οικογένεια Αμίρι από το Αφγανιστάν είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας του μεγάλου γιου, του Χουσέιν, και ένας λόγος που εκφωνεί η μητέρα, Φαριμπά, στο προαύλιο ενός σχολείου για τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν. Οι Ταλιμπάν την κυνηγούν για να τη συλλάβουν και να την εκτελέσουν κι έτσι η οικογένεια παίρνει την απόφαση, αφού και η υγεία του Χουσέιν δε βελτιώνεται, να φύγει.
Σε αυτό το ταξίδι των τόσων χιλιάδων χιλιομέτρων με τόσες κακουχίες και τόσους κινδύνους, αυτή η οικογένεια παραμένει ενωμένη. Ενωμένη γύρω από τον μεγάλο γιο και αδελφό που υποφέρει από κρίσεις υγείας, δίνοντας δύναμη ο ένας στον άλλον.
"Όλα θα πάνε καλά, μπρο. Έχουμε ο ένας τον άλλον".
Οι "3 σωματοφύλακες", αυτά τα τρία παιδιά αναγκάζονται να μεγαλώσουν απότομα, αλλά είναι και στήριγμα ο ένας για τον άλλον. Μέσα από τα μάτια τους βλέπουμε αυτή την ιστορία. Ίσως, αν βλέπαμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους, μέσα από τα μάτια των παιδιών γενικότερα, ο κόσμος μας να ήταν πολύ καλύτερος...
Μια παράσταση χάρμα ιδέσθαι! Καθόλου μελλοδραματική αλλά πολύ αληθινή! Το έξυπνα λιτό σκηνικό δίνει τη δυνατότητα να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά το κείμενο, η ιστορία. Άλλωστε, εν αρχή ην ο λόγος. Ταυτόχρονα, η ταξιδιάρικη μουσική του Μίλτου Πασχαλίδη είναι συμπορευτής στο ταξίδι αυτής της οικογένειας. Οι ηθοποιοί, μια ομάδα – οικογένεια, ερμηνεύουν υποδειγματικά, ψυχή τε και σώματι και με απόλυτο σεβασμό (απέναντι στην ιστορία και στους χαρακτήρες) τους υπαρκτούς ρόλους τους!
Ο Χάμεντ Αμίρι λέει για το έργο του ότι «είναι ένα ταξίδι στην ελπίδα και την αγάπη για τη ζωή, ακόμα κι όταν η ζωή είναι δύσκολη». Το ταξίδι του αγοριού με τις δύο καρδιές άγγιξε την καρδιά μου. Φώλιασε μέσα μου την ευγνωμοσύνη και την ελπίδα ότι "όλα θα πάνε καλά, αρκεί να έχουμε ο ένας τον άλλον", να αγαπάμε ο ένας τον άλλον...
Σας ευγνωμονώ όλους, ηθοποιούς και συντελεστές, που με πήρατε μαζί σας σ’ αυτό το πολύ γεμάτο από ποικίλα συναισθήματα θεατρικό ταξίδι, που έγινα κομμάτι αυτής της ιστορίας, που γίνατε κομμάτι της ψυχής μου και που θα με συντροφεύετε για καιρό!