Την περασμένη εβδομάδα, σου είπα μερικά πράγματα για τον τεράστιο Μπόστ και το έργο του, ώστε να έχεις μια εικόνα για τη Μήδεια, χωρίς πολλά spoilers, που ελπίζω να πήγες και να είδες.
Αυτή τη βδομάδα, σου δίνω στο πιάτο τα πάντα για την παράσταση, που αν δεν την είδες, και έχεις όρεξη, προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις να ψάξεις πότε και που παίζει, στα πλαίσια της καλοκαιρινής της περιοδείας, ώστε να πας να παρακολουθήσεις την παράσταση.
Δε με λένε Κρητικό, δεν θα κάνω τον κριτικό, και δεν είμαι καν κρητικός.
(Αυτό ήταν inside joke της παράστασης, οπότε αν δεν την είδες, πιθανό να μη γέλασες. Εσύ χάνεις.)
Όπως ανέφερα λοιπόν στο προηγούμενο επεισοδ..εε.. άρθρο, η Μήδεια το έσκασε από την Κολχύδα με τον αγαπητικό της, τον Ιάσονα, στα μισά του δρόμου έσφαξε τον αδερφό της, και τέλος πάντων, εγκαταστάθηκε στην Ιωλκό, το Βόλο δηλαδή. Αν μη τι άλλο, έχει αρκετό τσίπουρο για να πίνει και να ξεχνάει τα καμώματά της.
Στη αρχή όλα κυλούσαν όμορφα. Ξέρεις, αγκαλίτσες, φιλάκια, έρωτας ρε παιδί μου. Καρποί αυτού του έρωτα, ο Μέρμερος και ο Φέρητας. Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν, πήγαν σχολείο. Ο έγγαμος βίος όμως, είναι δύσκολος.
Ο Ιάσωνας, όλα αυτά τα χρόνια, έχει πεθάνει τη Μήδεια στο κέρατο. Η Μήδεια θέλει να γυρίσει πίσω στην πατρίδα της, αλλά δεν είναι και εύκολο. Κάτι που πρόδωσε την οικογένεια της, κάτι που τεμάχισε τον αδερφό της, ε τη λες λίγο και μαύρο πρόβατο της οικογένειας.
Μέσα σε όλα, έρχεται στο παλάτι και μια καλόγρια, η Πολυξένη. Η βαριόμοιρη, καημένη, κυνηγημένη, αθώα Πόλυ, καταφέρνει να μπει κάτω από την προστατευτική φτερούγα της Μήδειας (που να ήξερε) και να γίνει δασκάλα των παιδιών της. Βέβαια η τροφός των παιδιών, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προειδοποιεί την κυρία της, αλλά ποιος την ακούει;
Πέρασμα όμως από το ανάκτορο του Βόλου, κάνει και ο Οιδίπους, με τη θυγατέρα του την Αντιγόνη, που τόση ανάγκη έχει να δουλέψει. Γιατί όμως να δουλέψει ένας βασιλιάς; Μα επειδή έβαλε τα χεράκια του, κι έβγαλε τα ματάκια του. Με τη μάνα του. Κυριολεκτικά, και μεταφορικά. Οικογενειακές ιστορίες αυτές οι τραγωδίες. Όμως μη θλίβεστε γι' αυτόν. Οι Έλληνες πολιτικοί, αρχαίοι και σύγχρονοι, ξέρουν πολύ καλά πως να κάνουν μάγια στο λαό και να σβήνουν από τη μνήμη τους όλες τις λαμογιές τους. Ίσως είναι κι αυτοί απόγονοι της Κίρκης και της Μήδειας. Who knows?
Το παλάτι επισκέπτεται και ο ορίτζιναλ συγγραφέας της Μήδειας, ο τραγικός Ευριπίδης, που ζει κι αυτός την τραγωδία του, μιας και η καριέρα του, βρίσκεται σε τέλμα, αφού έχει ξεμείνει από έμπνευση, και οι χορηγοί δε δίνουν λεφτά για να ανεβάσει το έργο του.
Αααααχ, ο Δίας να βάλει το χέρι του να πάνε όλα καλά. Και τι νόμιζες δηλαδή; Πώς δε θα το βάλει; Και το χέρι του θα βάλει, και το...άλλο χέρι του θα βάλει.
Ο Δίας, αγαπάει τα παιδάκια όλου του κόσμου. Και κυρίως τα αγοράκια. Της Μήδειας τα αγοράκια. Αλλά τα αγοράκια της Μήδειας, αγαπάνε την καλόγρια. Αλλά και ο Ιάσονας αγαπάει την καλόγρια. Αλλά η Μήδεια αγαπάει και τον Ιάσονα, και τα παιδία της. Αλλά απ’ αγάπη υπερβολική, θα πεθάνουν.
Splatter, splatter, splatter, φέρτε δέκα τάπερ.
Η Μήδεια παίρνει το μπαλτά, και δε συμμαζεύεται. Ε ας πρόσεχαν που έβαζαν την υπογραφή τους κι αυτά!
Τέλος!
Και τώρα που ξέρεις για το έργο, θα σου πω και για την παράσταση.
ΚΑ ΤΑ ΠΛΗ ΚΤΙ ΚΗ
Δε θα σου κρύψω ότι στην αρχή, με χάλασε λίγο που το σκηνικό ήταν τόσο λιτό. Όταν όμως τα έσβησαν τα φώτα και άρχισε η παράσταση, έπαψε να με απασχολεί.
Οι ηθοποιοί, είναι ένας προς έναν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ. Οι ρόλοι στο έργο αρκετοί, οι ηθοποιοί λίγοι, το έχουμε δει πολλές φορές αυτό, και στις παραστάσεις της «Μυθωδίας» συμβαίνει συχνά. Όμως δεν το παίρνεις καν χαμπάρι, καλέ μου αναγνώστη. Οι αλλαγές γίνονται επί σκηνής, και χάρη στο ταλέντο του Νικορέστη Χανιωτάκη (που είναι και ο Ιάσονας στην παράσταση), που για άλλη μια φορά μας δείχνει τη σκηνοθετική του δεινότητα, πραγματοποιούνται με τεράστιο χιούμορ. Το βαρύ πυροβολικό της «Μυθωδίας» ο Γιάννης Καλαντζόπουλος, που κάθε φορά είναι εκεί για να στηρίξει τις παραστάσεις της ομάδας, μας χαρίζει έναν απολαυστικό Οιδίποδα, αλλά και έναν Δία, που έρχεται στο έργο για να τα ανατρέψει όλα. Σε αυτό το σημείο, να αναφέρω πως οι δύο αυτοί ρόλοι, στην αρχική διανομή παίζονταν από τον Κώστα Τριανταφυλλόπουλο, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
Η Πόλυ, η καλόγρια, το ρόλο της οποίας ερμηνεύει η Μαρία Διακοπαναγιώτου, έρχεται να βάλει φωτιά στη σκηνή, αλλά και στα μπατζάκια της Μήδειας, με τον αέρα καμπαρέ που φέρνει στο παλάτι.
Ο Γεράσιμος Σκαφίδας, ως ζουμερή και πληθωρική τροφός, είναι εκεί για να στηρίξει την κυρά της, αλλά και για να διατηρήσει τις ισορροπίες μέσα στο παλάτι, χαρίζοντας πολλές στιγμές γέλιου.
Ο Γιάννης Δρακόπουλος, έχει το ταλέντο να σε κάνει να γελάς, ακόμα κι αν δε μιλάει. Σκέψου λοιπόν τι γίνεται, όταν μπαίνει στη σκηνή ως Ευριπίδης.
Η Άννα Φιλιππάκη, ως Αντιγόνη, σε μαγεύει με τη φωνή της, το νάζι της, και τη λάγνα διάθεση της.
Η Άννα Κλάδη, είναι ο φωνακλάς ψαράς, σπιρτόζα και γλυκιά.
Ο Γιάννης Μαθές, με το πιάνο του, γεμίζει με μελωδίες τη παράσταση.
Ξεχνάω κάποιον;
Α ναι! Ο μοναδικός Μάκης Παπαδημητρίου. Η Μήδεια. Δεν ξέρω τι μπορώ να πω γι' αυτόν τον άνθρωπο. Η ερμηνεία του; Το χιούμορ του; Τα υπέροχα μαλλιά του; Οκ, όχι αυτά. Ίσως είναι η Μήδεια που είχε στο μυαλό του ο ίδιος ο Μπόστ. Από τη μια η κλασική Ελληνίδα μάνα, κι από την άλλη η κακομαθημένη πριγκίπισσα.
Τη μουσική της παράστασης, υπογράφει η Monika.
Η Μήδεια, είναι ένα έργο που χρησιμοποιώντας ως μέσα το χιούμορ και την υπερβολή, προσπαθεί να προβληματίσει τον θεατή. Όμως υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Μια μικρή μειονότητα, δεν είναι έτοιμη γι' αυτό την παράσταση. Αν και γράφτηκε πριν από 30 χρόνια, το έργο μιλάει για τη πολιτική διαπλοκή, την εξαπάτηση, τα σκάνδαλα της εκκλησίας, και την παιδοφιλία, τόσο στην αρχαία Ελλάδα, όσο και σήμερα. Υπάρχουν πολλοί πολέμιοι του Μπόστ, και ιδίως της Μήδειας. Είναι αυτοί οι Ελληνάρες, που δεν έχουν ιδέα από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Που δεν έχουν διαβάσει ποτέ Πλάτωνα, που πέφτουν από τα σύννεφα, και βγάζουν τα μαχαίρια, όταν χαρακτηρίσεις ομοφυλόφιλο ή παιδόφιλο τον αρχαίο προγονό τους.
Αν δεν έχεις τα νεφρά να δεις το έργο, μην πας.
Αν όμως ξέρεις να ξεχωρίζεις την καλή κωμωδία, τη γνήσια σάτιρα, από την “προσβολή” των ηθών σου, τότε η Μήδεια είναι η παράσταση, που πρέπει να τρέξεις να δεις, για να γελάσεις με την ψυχή σου!
Cu soon!
Ευρυγένης