Το μιούζικαλ «Matilda» (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Roald Dahl) επιστρέφει μετά από 8 χρονιά στην ελληνική θεατρική σκηνή και πάλι υπό τη σκηνοθεσία της αξεπέραστης Θέμιδας Μαρσέλλου, αυτή τη φορά στο Θέατρο Παλλάς.
Ως περήφανο μέλος της γενιάς των Millenial νιώθω μια βαθιά σύνδεση με το έργο καθώς η κινηματογραφική του εκδοχή που βγήκε το 1996 υπήρξε μεγάλο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Σχεδόν 15 χρόνια μετά, το 2010, η αγαπημένη «Matilda» μεταφέρθηκε στη θεατρική σκηνή με τη μορφή μιούζικαλ και μέσω αυτής της ευτυχούς συγκυρίας βρεθήκαμε και εμείς να το παρακολουθούμε στην ελληνική του εκδοχή στην επίσημη πρεμιέρα του στη σκηνή του Παλλάς.
Λίγα λόγια για τη μαγική υπόθεση της «Matilda»
Η Matilda Wormwood είναι ένα παιδί διαφορετικό από τα άλλα παιδιά της ηλικίας της. Το μυαλό, τα συναισθήματα και οι ικανότητές της λειτουργούν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Λατρεύει το διάβασμα, έχει τηλεκινητικές ικανότητες, δημιουργεί ιστορίες με το μυαλό της και απεχθάνεται την αδικία, μεγαλώνοντας μέσα σε έναν άδικο κόσμο, δίπλα στους λάθος ανθρώπους, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε όλα τα ξεχωριστά πλάσματα. Η Matilda, με το μυαλό και την αγνότητά της, παλεύει σηκώνοντας το μικρό της ανάστημα για το σωστό και το δίκαιο, εναντιώνεται στα εμπόδια που υψώνονται μπροστά της από την οικογένεια και την παρανοϊκή διευθύντρια του σχολείου της και βοηθάει την αγαπημένη της δασκάλα να κερδίσει ξανά τη ζωή της. Γιατί «κάποιες φορές, η τάξη θέλει... αταξία»!Η μαγική Matilda μας μαθαίνει για το θάρρος και την αγάπη
Αρχικά, πόσο ταλέντο και πόση αγάπη για τη δουλειά και την τέχνη τους έχουν ορισμένοι άνθρωποι... Από τα ατελείωτα ταλαντούχα παιδιά του θιάσου, το βασικό θίασο, το εξαιρετικό ensamble, τα σκηνικά, τη μουσική, την ορχήστρα, τις χορογραφίες, έως και την μοναδική σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαρσέλλου, όλη η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη.
Τα μιούζικαλ της Θέμιδας Μαρσέλλου έχουν ένα πυρήνα τόσο δυνατό και ζεστό που σε συνεπαίρνουν με ένα μαγικό τρόπο. Η ενότητα και ο ενθουσιασμός που εκπέμπονται κατά τη διάρκεια κάθε παράστασης είναι συγκινητικά. Και έχοντας πλέον παρατηρήσει αυτό το γεγονός σε τόσα έργα της, δεν μπορώ παρά να το αποδώσω σε μεγάλο βαθμό στην ίδια που το κάνει με τόσο πάθος.
Στη «Matilda» όλη η ενθουσιώδης ατμόσφαιρα εντείνεται ακόμα περισσότερο από αυτά τα σπάνια μικρά παιδιά, τα τόσο εκφραστικά και αστεία πλάσματα, γεμάτα ενέργεια, που τραγουδάνε απίστευτα και χορεύουν εκπληκτικά. Σκέφτομαι πόσα από αυτά τα ταλαντούχα παιδιά θα συνεχίσουν να γεμίζουν θεατρικές σκηνές και ανυπομονώ για το μέλλον. Τη μικρή Ματίλντα στην πρεμιέρα ενσάρκωσε η Μυρτώ Φαραζή (εναλλάξ στις άλλες παραστάσεις με την Νάρια Αθανασοπούλου). Το χάρισμα αυτού του γλυκύτατου παιδιού με συγκίνησε. Σίγουρα είναι ένα εκκολαπτόμενο ταλέντο του θεάτρου.
Ο Χάρης Ρώμας στο ρόλο του κυρίου Wormwood έχει τα κλασικά κωμικά του στοιχεία που ποτέ δεν χάνει, αποτυπώνει το ρόλο του πατέρα της Matilda ισορροπώντας ανάμεσα στο αστείο και το εκνευριστικό του χαρακτήρα αυτού. Η Ντορέττα Παπαδημητρίου είναι η γλυκιά δεσποινίς Honey, δίνει μια συναισθηματική ερμηνεία, γλυκιά όπως το όνομα του χαρακτήρα της. Για εμένα η Πηνελόπη Αναστασοπούλου ξεχωρίζει ως λαμπερή κυρία Wormwood, ενσαρκώνοντας το χαρακτήρα μοναδικά, γεμάτη ενέργεια και εκφραστικότητα.
Αλλά το λαμπρότερο αστέρι της βραδιάς ήταν ο Θανάσης Τσαλταμπάσης στο ρόλο της διευθύντριας Trunchbull. Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης δίνει στο χαρακτήρα τη δική του προσωπική πινελιά, χωρίς να επιβάλλεται. Πέρα από την εκπληκτική εξωτρική του μεταμόρφωση, η κίνησή του και ο λόγος του δίνουν το κωμικό στοιχείο χωρίς να παρουσιάζεται γελοίο το θέαμα, φέροντας και το απειλητικό στοιχείο της κακιάς διευθύντριας.
Η «Matilda» είναι ένα έργο μαγικό, όχι λόγω των μαγικών δυνάμεων, αλλά επειδή μιλάει για το πώς να βρεις τη φιλία και την αγάπη που σου αξίζουν έξω από την οικογένεια, αναφέρεται στη μοναξιά και την κοινωνική αδικία και πόσο δύσκολο είναι να είσαι διαφορετικός. Αλλά πάνω απ' όλα, η «Matilda» μάχεται με άπλετο θάρρος υπέρ του σωστού και του δίκαιου και μας δίνει την ελπίδα πως το φως θα νικήσει το σκοτάδι, και αν αυτό δεν είναι ο στόχος της τέχνης τότε δεν ξέρω ποιος είναι.
Comments