Στο Θέατρο Κάμιρος ανεβαίνει η νέα παράσταση της ομάδας Rodez "Σήμερα είναι η μέρα", σε σκηνοθεσία Ηλέκτρας Σαρρή. Η παράσταση βασίζεται στο βραβευμένο μονόλογο της Ραλλούς Ντόκα που απέσπασε το Δεύτερο Πανελλήνιο Βραβείο και Έπαινο Κειμένου στο Διαγωνισμό Πρωτότυπων μονολόγων της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος για το 2023 και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο.
Εμείς μιλήσαμε με τους πρωταγωνιστές της παράστασης, Σόνια Καλαϊτζίδου και Αρμάν Εδουάρδος Μενετιάν και σας μεταφέρουμε τις απαντήσεις τους σχετικά με την παράσταση. Καλή ανάγνωση!
Ποια είναι η πλοκή της παράστασης «Σήμερα είναι η μέρα» με λίγα λόγια;
Αρμάν: Το έργο αφορά τις προσωπικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν δύο νέοι και η μέρα αυτή πρόκειται να τους ταρακουνήσει και να εξελιχθεί σε ορόσημο της ζωής τους. Από τη μια έχουμε τη Ματίλντα, μια μπαλαρίνα με διατροφικές διαταραχές και μεγάλες φιλοδοξίες, η οποία παλεύει με τους δαίμονές της μια μέρα πριν την πρεμιέρα της, και από την άλλη τον Αντρέα, έναν παράφορα ερωτευμένο νέο ο οποίος πρόκειται να συναντήσει μετά από καιρό τον μεγάλο του έρωτα, κι έχει να αντιμετωπίσει αυτή του την ερωτική εξάρτηση η οποία έχει ακινητοποιήσει τη ζωή του.
Τι ενέπνευσε την ομάδα σας να ανεβάσει αυτή την παράσταση;
Σόνια: Η παράσταση «Σήμερα είναι η μέρα» είναι το αποτέλεσμα μιας προεργασίας πάνω στον έναν από τους δύο μονολόγους που βλέπετε επί σκηνής. Η Ραλλού, αρχικά, είχε γράψει μόνο το μονόλογο της Ματίλντας, για τον οποίο βραβευτήκαμε από την Πανελλήνια Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος. Ένα κείμενο κατά την γνώμη μου αρκετά ισχυρό ως προς την θεματική του (μια νέα καλλιτέχνης που παλεύει για την πραγματοποίηση του ονείρου της αλλά που ταυτόχρονα αυτό το όνειρο, το οποίο ίσως να μην ήταν καν δικό της, την καταστρέφει) αλλά και ως προς τον τρόπο γραφής του. Η Ηλέκτρα, από την άλλη, είχε την ιδέα να εμβαθύνουμε στο κείμενο δίνοντας μια ακόμη προέκταση, αυτή της φιλίας. Κι έτσι γράφτηκε από την Ραλλού και ο δεύτερος μονόλογος του Αντρέα. Έχοντας στην ομάδα αισθανθεί ότι αυτό το θέμα μας ακουμπάει όλους/όλες (με κάποιο τρόπο έχουμε και οι 4 νιώσει ότι αυτό το χάδι της φιλίας που μπορεί να απαλύνει τον πόνο από τις πληγές που μας ανοίγει η πραγματικότητα) αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε αυτό το εγχείρημα με αυτές τις 10 παραστάσεις στην Κάμιρο.
Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με το θέατρο;
Αρμάν: Η πρώτη μου ουσιαστική επαφή με το θέατρο ήταν μέσω δύο Ελληνοαρμενικών ομάδων με τις οποίες παρουσιάζαμε κυρίως έργα του Αρμενικού ρεπερτορίου. Εκεί είναι που ανακάλυψα πόσο όμορφο είναι να δημιουργείς επί σκηνής, να ζωντανεύεις τα πρόσωπα ενός έργου και ίσως το κυριότερο, να μοιράζεσαι τη σκηνή με άλλους ανθρώπους.
Είναι διαφορετική η εμπειρία του να παίζεις μόνο με ένα ακόμα άτομο, από το να παίζεις ως μέρος ενός μεγαλύτερου θιάσου;
Σόνια: Για μένα κάθε παράσταση είναι μια διαφορετική εμπειρία. Κάθε φορά έχεις να γνωρίσεις ένα καινούριο κείμενο, καινούριους συνεργάτες, καινούριες ιδέες, προσεγγίσεις. Ακόμα και «καινούριο» εαυτό που λειτουργεί διαφορετικά λαμβάνοντας νέα ερεθίσματα. Αν κάτι είναι ίσως διαφορετικό όταν παίζεις με ένα μόνο άτομο, θα έλεγα ότι είναι ο χρόνος που μοιράζεστε στην διάρκεια της πρόβας. Είναι περισσότερος χρόνος για λιγότερα άτομα κι αυτό κάπως σε ωθεί να γνωρίσεις τον/την συνεργάτη/συνεργάτιδα σου εις βάθος. Κάτι που ίσως να μην είχες την ευκαιρία να το κάνεις με όλους/όλες τους/τις συναδέλφους σου αν ήσουν μέλος ενός μεγαλύτερου θιάσου. Νομίζω πως στην περίπτωση της ομάδας μας αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο που μας κρατάει ενωμένους/ες. Και βέβαια τώρα γνωρίζοντας τον Αρμάν (είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε) αυτό επιβεβαιώνεται. Ο χρόνος που μοιραζόμασταν στις πρόβες και τώρα στις παραστάσεις είναι το δώρο μας για να συνεχίσουμε στις επόμενες δουλειές μας λίγο πιο πλούσιοι/ες.
Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα της παράστασης; Τι θα θέλατε να κρατήσουν οι θεατές από αυτήν;
Σόνια: Θα έλεγα αυτό το χάδι της φιλίας που είπα και στην αρχή. Ότι η ζωή συμβαίνει με ή χωρίς τα σχέδιά μας. Η Ματίλντα και ο Αντρέας είχαν διαφορετικά σχέδια για την μέρα τους κι αυτά άλλαξαν λίγο από επιλογή, λίγο από μοίρα, κι ενώ αυτές οι αλλαγές δείχνουν να είναι το κακό σενάριο, ταυτόχρονα αν ξεζουμάρουμε από την ιστορία του καθενός, ο κόσμος τους γκρεμίζεται μεν αλλά δεν είναι μόνοι μέσα σε αυτόν δε. Κι αυτό είναι η φιλία. Στηριζόμενοι ο ένας στον άλλον, ο κόσμος τους μπορεί να ξαναφτιαχτεί.
Πόσο πιστεύετε ότι επηρεάζει η φιλία τη διαμόρφωση της προσωπικότητας και πόσο συμβάλλει στην ουσιαστική ενηλικίωση του ατόμου;
Σόνια: Νομίζω ότι σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό το άτομο μπορεί να επηρεαστεί από τις φιλίες του. Ίσως στην περίοδο της εφηβείας ακόμη περισσότερο, όταν και διαμορφώνονται σχέσεις που πιθανότατα να διατηρηθούν για πολλές δεκαετίες αργότερα. Έτσι πιστεύω ότι ναι, η φιλία μπορεί να διαμορφώσει ή και να αλλάξει κάποιον/α. Πολύ συχνά βλέπουμε κοινούς τρόπους συμπεριφοράς ανθρώπων που είναι κολλητοί φίλοι μεταξύ τους ή κοινούς τόπους σκέψης που νωρίτερα δεν θα είχαν. Σχετικά με την ενηλικίωση όμως, θα έλεγα ότι είναι περισσότερο μια ατομική διαδικασία που προκύπτει από ένα σύμπλεγμα εξωτερικών κι εσωτερικών ερεθισμάτων που λαμβάνουμε, και γι’ αυτό ο καθένας/ καθεμία έχει άλλους χρόνους που περνάει αυτό το κατώφλι. Οι φίλοι/φίλες, βέβαια, είναι κοντά για να υποστηρίζουν και να κρατούν το χέρι όταν αυτό συμβαίνει.
Η φιλία επιβιώνει όταν μεταξύ των ανθρώπων παρεμβάλλονται χιλιόμετρα, ίσως και ολόκληροι ήπειροι;
Αρμάν: Το ακούμε συχνά αλλά ισχύει: Είναι σχετικό. Θεωρώ όμως πως η φιλία επιβιώνει παίρνοντας μια διαφορετική μορφή. Οι φίλοι οι οποίοι καταλήγουν να ζουν μακριά ο ένας από τον άλλον, αναπτύσσουν νέους τρόπους συνύπαρξης και προσαρμόζονται στην νέα πραγματικότητα.
Πιστεύετε η ουσία της φιλίας έχει αλλάξει στις μέρες μας;
Σόνια: Όχι. Πιστεύω πως η ουσία της φιλίας δεν μπορεί να αλλάξει. Αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο αυτή εκφράζεται. Πια η πραγματικότητα είναι εξαντλητική, γρήγορη και σε ωθεί στην απομόνωση. Έτσι ενδέχεται να μην μπορείς να βλέπεις τους/τις φίλους/φίλες σου συχνά ή και να μην επικοινωνείς καν συχνά, παρά μόνο μέσω των εφαρμογών. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει η αγάπη που νιώθεις για αυτούς τους ανθρώπους ή που λαμβάνεις από αυτούς. Και όπως για κάθε σχέση (φιλική, ερωτική, οικογενειακή, συντροφική) νιώθω πως είναι ευθύνη του καθένα/καθεμιάς μας να επιλέγει με ποιο τρόπο μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα η φιλία του/της με το άλλο άτομο.
Η φιλία μας είναι απαραίτητη πάντα, σε όλη μας τη ζωή;
Αρμάν: Η φιλία προκύπτει ως αποτέλεσμα της κοινωνικής μας φύσης, μιας αδιάκοπης προσπάθειας να νικήσουμε τη μοναξιά και να επιβιώσουμε. Μπορούμε σαφώς να ζήσουμε χωρίς φίλους αλλά τότε μάλλον θα ζούσαμε μια πολύ μίζερη ζωή. Βέβαια, ο βαθμός στον οποίο κάποιος έχει ανάγκη τους φίλους του διαφέρει από άτομο σε άτομο κι εξαρτάται επίσης από την φάση της ζωής στην οποία βρίσκεται. Οπότε ναι, μπορεί να υπάρξουν περίοδοι που δεν είναι απαραίτητη η φιλία, αλλά ως επί το πλείστον, την έχουμε ανάγκη.
Τι γίνεται τελικά αυτή τη Μέρα που όλα αλλάζουν; Είναι κάποια αλληγορία ή πραγματικά αλλάζουν όλα;
Αρμάν: Στο θέατρο ένας ήρωας ξεκινάει από ένα σημείο για να καταλήξει σε ένα άλλο. Η αλλαγή είναι αναπόφευκτη. Αναρωτιέμαι όμως τι είναι αυτό που συμβαίνει στους ήρωες μετά το τέλος της παράστασης. Όταν έχει πραγματοποιηθεί η αλλαγή, τίθεται πλέον το ερώτημα του πως προχωρούν οι ήρωες (αλλά κι όλοι εμείς) από κει και πέρα. Αρκεί από μόνη της η αλλαγή αν δε γίνει τρόπος και στάση ζωής η νέα προσέγγιση που υιοθετούμε; Πάντως δεν είμαι σίγουρος αν πραγματικά αλλάζουν όλα. Όπως θα διαπιστώσει κι ο θεατής, οι ήρωες- όπως όλοι μας- κουβαλούν τα τραύματα της παιδικής τους ηλικίας τα οποία λίγο έως πολύ θα συνεχίσουν να επηρεάζουν τις αποφάσεις και τη στάση τους. Βλέπουμε μονάχα μια στιγμή κατά την οποία οι ζωές τους κάνουν στροφή 180 μοιρών, ελπίζοντας πως κι εμείς οι ίδιοι θα αντιληφθούμε όσα ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει και θα αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο, διαχειριζόμενοι με τον βέλτιστο τρόπο τα όσο κουβαλάμε μέσα μας.
Μην χάσετε το σήμερα είναι η μέρα για περιορισμένες μόνο παραστάσεις, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο Θέατρο Κάμιρος.