Στο secret room του θεάτρου Αλκμήνη, η Αλεξάνδρα Καρακατσάνη ως «ακάλυπτη» ξεδιπλώνεται και ξεδιπλώνει την ιστορία της.
Ακούτε secret room και σκέφτεστε ότι αυτό που συμβαίνει μέσα εκεί είναι μυστικό; Πλάκα – πλάκα θα μπορούσε... Θα μπορούσε να είναι ένα "καταφύγιο", μια διέξοδος γέλιου από τη ζοφερή καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας.
Όλοι αναζητούμε διέξοδο.
Η «ακάλυπτη» βρίσκει διέξοδο στη φαντασία και διεκδικεί το όνειρό της με σουρεαλισμό, ειλικρίνεια και χιούμορ. Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Να σπάμε τα δεσμά που μας αιχμαλωτίζουν και να διεκδικούμε τα όνειρά μας. Όχι «ψάχνοντας για δουλειά, να τα χάσουμε», όπως στην αρχή συνέβη σε εκείνη.
Διττή ερμηνεία η επιλογή του secret room γι’ αυτή την παράσταση. Από τη μια θέλουμε αυτό που συμβαίνει εκεί κάθε Σαββατοκύριακο να το προφυλάξουμε από την τοξικότητα του έξω κόσμου. Από την άλλη, αυτά που κατατίθενται εκεί μέσα δεν πρέπει να μένουν μυστικά.
Η Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, η κόρη του μεγάλου Θύμιου Καρακατσάνη, μοιράζεται την ιστορία της «ακάλυπτης». Στη θέση της θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Η Αλεξάνδρα όμως τα μοιράζεται και για να μας δείξει ότι είναι καλό να μοιράζεσαι και να είσαι αλληλέγγυος. Ίσως καταθέτει και προσωπικά βιώματα, ποιος ξέρει... Πάντως μας κερδίζει με το ταλέντο της και την εκφραστικότητά της. Αποδεικνύει ότι δεν ευθύνεται το όνομά της – Καρακατσάνη – για την επιτυχία της, αλλά ταυτόχρονα είναι άξια του ονόματος που φέρει. Με άλλα λόγια είναι αυτόφωτη!
Για τον Θύμιο... Από τη γυναίκα του και την κόρη του... Συγκινητικό και άξιο αφιέρωμα για έναν τέτοιο ηθοποιό.