Μικρασιατική καταστροφή. Μια πληγή στην παγκόσμια ιστορία. Ένα τεράστιο κεφάλαιο στη συλλογική μνήμη του τόπου μας και όχι μόνο.
Η πανέμορφη σκηνή του Εθνικού «Μαρίκα Κοτοπούλη» φιόξένησε αυτή τη σεζόν τη Μικρασιατική γη, τη γη των ανέμων, τη γη της ευφορίας, τη γη των παιδικών χρόνων του Ηλία Βενέζη. Το μυθιστόρημα ζωντάνευσε σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, με ένα θίασο ταλαντούχων ηθοποιών.
Ταξίδι στις αναμνήσεις
Η παράσταση, που έριξε αυλάια αυτή τη βδομάδα, είναι ένα συνονθύλευμα από αναμνήσεις, ρέει σαν ποτάμι από εικόνες. Μνήμες του μικρού Πέτρου (δηλαδή του Ηλία Βενέζη) από την πατρίδα του, το υποστατικό του παππού του στα Κιμιντένια, τα βουνά της Μικράς Ασίας. Οι περιπέτειες με τις αδερφές του στα δάση, τα όνειρα σε έναν μαγικό τόπο που έδινε στα όνειρα τα πιο ζωηρά χρώματα. Η ειρηνική συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης πριν χτυπήσει την πόρτα ο ξεριζωμός από το 1914 και στη συνέχεια ο πόλεμος.
Ο Ηλίας Βενέζης όταν έλαβε χώρα η Μικρασιατική καταστροφή δεν πρόλαβε να διαφύγει στην Ελλάδα, παρά αιχμαλωτίστηκε και παρέμεινε στα Τάγματα Εργασίας των Τούρκων για παραπάνω από ένα χρόνο, γεγονός που επηρέασε σημαντικά το μελλοντικό λογοτεχνικό του έργο. Ήταν ένας από τους 23 εξωφρενικά τυχερούς που κατάφεραν να επιβιώσουν και να διαφύγουν στην Ελλάδα. Την Αιολική γη την έγραψε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ήταν για τον συγγραφέα ένα καταφύγιο, μια όαση γεμάτη φως μέσα στο σκοτάδι του δεύτερου πολέμου που βίωσε ο Ηλίας Βενέζης.
Η ιστορία συναντά το σύγχρονο Εθνικό
Στη Σκηνή ζωντανέυουν βιντεο με την τεχνική sand art (ζωγραφική με άμμο), καθοδηγώντας την υπόθεση. Η σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά φέρνει τα ιστορικά γεγονότα κοντά στο θεατή, τα κάνει απτά, σαν να εκτυλίσσονται πραγματικά μπροστά μας. Η μουσική του Λευτέρη Βενιάδη ντύνει με μεγαλειώδη τρόπο την παράσταση.
Το τραγικό τέλος του παραδεισένιου τόπου της Ανατολής γίνεται ακόμα τραγικότερο όταν συνειδητοποιείς το πριν, το πόσο έσφυζε από ζωή, φύση, μυρωδιές, πολυπολιτισμικότητα.
Κατερίνα Ζυγουράκη
